|
Φαίνεται ότι
κάπου πήρα λάθος δρόμο κατά την εξέλιξη μου σαν μέλος της σύγχρονης
κοινωνίας.
Βλέπετε δεν μπόρεσα, όσο και αν προσπάθησα, να γίνω ένα ακόμη trendy
προβατάκι, δεν μπόρεσα να προσαρμοστώ στην νοοτροπία του "Χαλαρααααά"
και δεν μπόρεσα να καταλάβω γιατί θα είμαι μάγκας μόνο αν γίνω θαμώνας
σε κάθε κλαμπάκι που παίζει μουσική μαζικής παραγωγής…
Κάπως φαίνεται
να παρασύρθηκα σε εκείνον τον δρόμο, όπου νιώθω την ανάγκη να ψάχνω
να βρω νόημα πίσω από ότι κάνω και να κάνω κάτι μόνο αν πιστεύω
ότι αξίζει, όπου νιώθω την ανάγκη να κρίνω πρώτα από όλα τον εαυτό
μου και μετά όλους τους άλλους, όπου νιώθω την ανάγκη να τιμώ αυτό
που πιστεύω πως είμαι και όχι να στριμώχνω την ψυχή μου σε καλούπια
για να αρέσει...
Παρασύρθηκα σε ένα δρόμο όπου ακροβατώ στην κόψη του διαφορετικού,
εκεί όπου παραμονεύει η μοναξιά…
Φαίνεται ότι
πολλοί άνθρωποι, νέοι άνθρωποι, πιστεύουν πως η ωριμότητα δεν είναι
πολύ διαφορετική από ένα πτυχίο. Εκπληρώνεις κάποιες προδιαγραφές
και γίνεσαι ώριμος.
Αυτοκίνητο, κινητό με 32,000 χρώματα, trendy ρούχα, γκόμενο ή γκομενάκι
και λίγο τουπέ…
Ατομάκια φωτοτυπία…
Όπως όμως η
ζωή μου έμαθε με τον σκληρό τρόπο, κάτι τέτοιο δεν θα μπορούσε να
είναι πιο μακριά από την αλήθεια.
Η ωριμότητα δεν είναι μια "κανονικοποιημένη" συμπεριφορά
και δεν είναι εικόνα, είναι μια καθαρά πνευματική κατάσταση.
Γράφοντας ώρες προϋπηρεσίας σε εφήμερες σχέσεις, σε καφέδες και
club, δυστυχώς δεν σου δίνει πτυχίο ωριμότητας…
Υπάρχουν δύο
τρόποι για να ωριμάσει κάποιος.
Είτε να έχει την έμφυτη ευαισθησία για να μπει στον επώδυνο δρόμο
της αναζήτησης του εαυτού του είτε να τον γονατίσει η ζωή και να
αναγκαστεί να βρει τον εαυτό του για να ξανασηκωθεί και να σταθεί
στα πόδια του…
Ώριμος είναι αυτός που γνωρίζει τον εαυτό του και έχει κατασταλαγμένες
απόψεις, ώριμος είναι αυτός που πάνω από όλα αποδέχεται αυτό που
είναι και προσπαθεί να βελτιώνεται συνεχώς με βάση αυτά που πιστεύει
και όχι με την εκάστοτε "κοινωνική" μόδα και το κυριότερο,
ώριμος είναι αυτός που έχει μάθει να ΣΕΒΕΤΑΙ τους άλλους…
Ο σεβασμός είναι
κάτι που λείπει παντελώς από τις πιο πολλές σχέσεις σήμερα. Γιατί
να είμαι με κάποια ή κάποιον ενώ ουσιαστικά δεν υπάρχει τίποτα μεταξύ
μας; Μόνο και μόνο για να λέω ότι έχω σχέση; Για να βαθμολογηθώ
με άριστα στο μάθημα της κοινωνικότητας; Αυτό δεν σημαίνει ότι αντιμετωπίζω
τον άλλο σαν ένα αντικείμενο; Σαν αξεσουάρ για την κοινωνική μου εικόνα;
Σαν κάτι που ανεβάζει τις μετοχές μου στο χρηματιστήριο του "Κοιτάτε
με, είμαι σαν εσάς!";…
Βέβαια δεν ψάχνουν όλοι για έναν άνθρωπο, όπως λέει ο Crawler,
πολλοί μοιάζει να είναι σε εποχή ζευγαρώματος ;)
Στο Καλώς
ήλθατε χαρακτήρισα την κοινωνία μας σαν παγκόσμια κοινωνία της
οικονομίας.
Και έτσι είναι. Για να είσαι αποδεκτός πρέπει να κάνεις μάρκετινγκ
τον εαυτό σου, πρέπει να γίνεις το προϊόν της δικιάς σου διαφήμισης…
Η ευκολία με
την οποία όλοι κινούνται με το ρεύμα της εποχής, μερικές φορές αντιβαίνει
και τους νόμους της φυσικής… Είναι σαν να μην υπάρχει η παραμικρή
αντίσταση…
Όμως είναι εύκολο έτσι. Είναι εύκολο να κατακρίνεις κάτι χωρίς να
μπαίνεις στον κόπο να το γνωρίσεις, είναι εύκολο να αποδέχεσαι και
να αναπαράγεις ότι σου λένε και είναι εύκολο να ακολουθείς τυφλά
ότι σου πλασάρουν σαν cool και trendy χωρίς να χρειάζεται να ψάξεις
για να βρεις κάτι δικό σου.
Ποιος ακούει τώρα MAIDEN ή FF.C, καλή είναι και η Βανδή μωρέ…
Γι' αυτό νιώθεις
μια δυσάρεστη έκπληξη όταν μιλάς με τέτοια άτομα.
Μοιάζει με την δυσάρεστη έκπληξη του να βουτάς σε όμορφα νερά και
να χτυπάς πάτο…
Σκέψεις χωρίς περιεχόμενο, επιπόλαια και επιφανειακή γνώση και κρίση
των πραγμάτων, εγωισμός, περιαυτολογία και ισχυρογνωμοσύνη…
"Another brick in the wall" που είπαν και οι Pink Floyd.
Έχουμε φτάσει
στο σημείο να ονομάζουμε "ξενέρωτο" ή ανώριμο όποιον τολμάει
να ψάχνει στο βάθος των πραγμάτων, όποιον τολμάει να πηγαίνει κόντρα
στο ρεύμα, όχι από ανόητη και άνευ ουσίας αντίδραση, αλλά από προσωπική
επιλογή, γιατί απλά το ρεύμα έχει βαλτώσει και δεν τον εκφράζει
πια…
Επομένως, είμαι
εγώ τόσο ώριμος;
Όχι, γιατί ακόμη ψάχνω τον εαυτό μου…
Όμως δεν τον ψάχνω στο πλήθος, δεν τον ψάχνω στα καλούπια σας, δεν
τον ψάχνω στα ρηχά λιμνάζοντα νερά σας, τον ψάχνω ακροβατώντας στην
κόψη του διαφορετικού…
Παραφράζοντας
λίγο έναν στίχο των IRON MAIDEN από το "The Evil That Men Do"
Life is a razor and I'm walking the line on that silver blade…
[Υ.Γ.
Θέλω να ευχαριστήσω τον Crawler για
την γαμάτη συζήτηση που πυροδότησε τη συγγραφή αυτού του κειμένου
;) Up The Irons Brother!]
RaDiKaL
|
