Άλλη μια μέρα. 9 με 5. Δόσεις για το αυτοκίνητο. Δάνειο για το σπίτι. Τα παιδιά. Οι λογαριασμοί. Ο καφές. Η έξοδος. Οι αργίες. Οι διακοπές. Καληνύχτα. Επιλογές; Τι να επιλέξεις όταν ολόκληρη η λειτουργία της κοινωνίας περιστρέφεται γύρω από απολύτως προκαθορισμένους ρόλους;
Καλώς ήλθατε σε ένα κόσμο χωρίς επιλογές…

Το παράδοξο με το υπάρχον οικονομικό σύστημα είναι πως αυτό πλέον δεν δομείται γύρω από τις λειτουργίες και τις ανάγκες της κοινωνίας, το αντίθετο. Η κοινωνία πλέον δομείται γύρω από το σύστημα και τις ανάγκες του. Δεν υπάρχει πια καπιταλισμός ή σοσιαλισμός ή κάποιο άλλο φανταχτερό όνομα. Το σύστημα αυτοσυντηρείται από την ανάγκη για την κάλυψη τελείως πλασματικών αναγκών. Το σύστημα δεν είναι τίποτα άλλο παρά η simulacra για την οποία μίλησε ο Baudrillard. Μια εξομοίωση χωρίς απαρχή, μια εξομοίωση αναγκών χωρίς σκοπό. Μια εξομοίωση τόσο αληθινή για όλους εμάς, που ο κόσμος μας περιστρέφεται γύρω από το πότε θα έχει εκπτώσεις για να πάρουμε το νέο σακάκι που είναι στη μόδα. Το σύστημα αποφασίζει για λογαριασμό μας; ΛΑΘΟΣ! Εμείς, όλοι μας, είμαστε το σύστημα. Δεν χρειάζεται να αποφασίζει για εμάς, έχουμε ήδη αποφασίσει να μην νοιαζόμαστε για τίποτα πέρα από όσα απαιτεί ο ρόλος μας.
Καλώς ήλθατε στην simulacra της παγκόσμιας κοινωνίας της οικονομίας…

Κάποτε μεγάλες προσωπικότητες ηγήθηκαν ιστορικών αλλαγών σε παγκόσμιο επίπεδο. Σήμερα παρά την παγκοσμιοποίηση της πληροφορίας τέτοιες μορφές δεν υπάρχουν. Το σύστημα είναι τόσο ισχυρό που τις περιορίζει στη αφάνεια; ΟΧΙ. Εμείς είμαστε τόσο εθισμένοι με τις "ανάγκες" μας που υποσυνείδητα φροντίζουμε να οδηγούμε τέτοια άτομα στο περιθώριο. ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ αλλαγή. Έχουμε το σπίτι μας, το αυτοκίνητο μας, τη γκόμενα, τα παιδιά, το εξοχικό, τι άλλο να ζητήσει κανείς;
Καλώς ήλθατε σε ένα κόσμο που δεν θέλει ηγέτες…

Αλήθεια, πότε κοιτάξατε τελευταία φορά τον ουρανό; Και δεν εννοώ να τον κοιτάξετε για να δείτε τι καιρό κάνει. Πότε κοιτάξατε τελευταία φορά τα αστέρια; Πάω στοίχημα πως έχει περάσει πολύς καιρός… Τώρα τα αστέρια δεν βρίσκονται εκεί πάνω, τώρα τα αστέρια βρίσκονται πάνω σε μία σκηνή, πίσω από ένα γυαλί, παραμορφωμένα είδωλα πάνω σε ένα σπασμένο καθρέπτη.
Καλώς ήλθατε σε ένα κόσμο χωρίς αστέρια…

Ανταύγεια στο μαλλί, ξεπλυμένο τζιν και λίγο κούνημα το Σάββατο βράδυ. Γνωριμίες που κρατάνε όσο χρειάζεσαι τον άλλο. Ένας κόσμος που έχει σαν πρότυπα ρετουσαρισμένες καρικατούρες ανθρώπων κάτω από ένα προβολέα. Αν η στρατιωτική στολή αποσκοπεί στην επιβεβλημένη ομοιομορφία, κοιτάξτε γύρω σας. Όλοι ακολουθούν τόσο πιστά την μόδα, που μοιάζουν σαν να βγήκαν από το στρατόπεδο του "Trendy Motherfucker". Όλοι ντύνονται το ίδιο, όλοι μιλάνε το ίδιο, όλοι διασκεδάζουν το ίδιο, όλοι σκέφτονται το ίδιο.
Καλώς ήλθατε στην αβάσταχτη ελαφρότητα του ίδιου…

RaDiKaL