Only
The Good Die Young... Origins...
Ο
μπασίστας Steve Harris θεωρείται ο δημιουργός και εμπνευστής του
συγκροτήματος. Γεννήθηκε στις 12 Μαρτίου 1957 στο Leytonstone
του Ανατολικού Λονδίνου. Επηρεάστηκε από τα συγκροτήματα: Genesis,
UFO, Deep Purple, Led Zeppelin κ.α.
Από μαθητής
ακόμα, άρχισε να παίζει σε διάφορα συγκροτήματα. Για πρώτη φορά
έπαιξε επαγγελματικά με το συγκρότημα Smiler, το 1974, ενώ είχε
προηγηθεί η συμμετοχή στους Gipsy 's Kiss (1972-1973). Στα τέλη
του 1975, σε ηλικία 18 ετών, το εγκατέλειψε και ίδρυσε τους IRON
MAIDEN το Δεκέμβριο.
Η αρχική σύνθεση
του συγκροτήματος ήταν: Paul Day (φωνητικά), Dave Sullivan, Terry
Rance (κιθάρες), Steve Harris (μπάσο), Ron Matthews (τύμπανα).
|
Give
me Ed till I' m dead
|
Η σύνθεση
του συγκροτήματος ήταν πολύ ρευστή τα πρώτα χρόνια με συνεχείς
αλλαγές μελών. Έτσι λοιπόν από τα μέσα εώς τα τέλη του 1976 το
group απαρτιζόταν από τους: Dennis Wilcock (φωνητικά), Bob Sawyer,
Dave Murray (κιθάρες), Steve Harris (μπάσο), Ron Matthews (τύμπανα)
Στα τέλη του '76 αποχώρησε ο Bob Sawyer ενώ από τις αρχές μέχρι
τα μέσα του επόμενου χρόνου μέλη του συγκροτήματος ήταν οι: Dennis
Wilcock (φωνητικά), Τerry Warram (κιθάρα), Tony Moore (Keyboards),
Steve Harris (μπάσο), Thunderstick (τύμπανα). Ως τα μέσα του ίδιου
έτους έφυγαν ο Τerry Warram και ο Tony Moore και επέστρεψε ο Dave
Murray από τους Urchin. Το γεγονός ότι η μπάντα δεν έπαιζε punk
αποτέλεσε τροχοπέδη στη προσπάθεια της να εξασφαλίζει χώρους για
να εμφανίζεται. Το 1978 όμως εξασφαλίζουν τη συνεχή παρουσία τους
στη pub Ruskin Arms ενώ τον Οκτώβριο του '79 εμφανίζονται, για
πρώτη φορά ως headliner, στο θρυλικό Marquee club του Λονδίνου
όπου και τους είδαν οι άνθρωποι της ΕΜΙ.
Μέχρι τον
Ιανουάριο του 1980 οι IRON MAIDEN αποτελούνταν από τους: Paul
Di' Anno (φωνητικά), Dave Murray (κιθάρες), Steve Harris (μπάσο),
Doug Sampson (τύμπανα). Αυτή την περίοδο πέρασαν από τη θέση του
κιθαρίστα κατά σειρά οι Paul Cairns, Paul Todd, Tony Parsons.
Οι IRON MAIDEN
έκαναν το ντεμπούτο τους στο Cart and Horses του Stratford τον
Μάιο του 1976,ενώ αργότερα εμφανίστηκαν στο Soundhouse, που ήταν
το πιο γνωστό χεβυμεταλλάδικο κλάμπ του Λονδίνου, με τρία τραγούδια
(Prowler, Iron Maiden, Invasion). Όταν τα τραγούδια αυτά βγήκαν
σε μικρό δίσκο (Soundhouse Tapes) τον Νοέμβριο του 1979, πουλήθηκαν
5000 αντίτυπα σε δεκαπέντε μέρες. Στη συνέχεια έκαναν συμβόλαιο
με την εταιρεία ΕΜΙ για την οποία αποδείχτηκαν το πιο επικερδές
συγκρότημα: κέρδισαν πάνω από 45 πλατινένιους και χρυσούς δίσκους
και έκαναν πωλήσεις πάνω από 50 εκατομμύρια δίσκους. Στις 15 Φεβρουαρίου
του 1980 κυκλοφόρησε η συλλογή Metal for Muthas, με τη συμμετοχή
τους με δύο τραγούδια, το Sanctuary και το Wrathchild. Στη συνέχεια
περιόδευσαν μαζί με τα άλλα συγκροτήματα που συμμετείχαν στο δίσκο
για τη "Metal for Muthas Tour", ως τον Μάρτιο.
|
Ο
Derek Riggs
είναι ο εμπνευστής του περιβόητου Eddie...
|
Ο Derek Riggs
ήταν ο κύριος ζωγράφος του συγκροτήματος. Σχεδίασε τα εξώφυλλα
όλων των άλμπουμ τους (εκτός των Fear of the Dark και Virtual
XI), καθώς και των singles και Ε.Ρ. τους. Ο Riggs ήταν ένας απλός
θαυμαστής τους, ο οποίος σχεδίαζε ζωγραφιές εμπνευσμένες από τα
τραγούδια τους. Κάποτε πήγε ένα ντοσιέ με τις ζωγραφιές του στα
γραφεία της δισκογραφικής εταιρείας ΕΜΙ, ελπίζοντας ότι θα μπορούσαν
να φανούν χρήσιμες στα είδωλά του. Ο Rod Smallwood, μάνατζερ του
συγκροτήματος, ενθουσιάστηκε τόσο με τις παραστάσεις εκείνες,
ώστε υπέγραψε συμβόλαιο με τον Riggs ως ζωγράφο του συγκροτήματος.
Σε όλα τα σχέδια του περιελάμβανε και το σύμβολό του, κάνοντας
τους οπαδούς του συγκροτήματος να ψάχνουν που είναι κρυμμένο.
Στο
μεταξύ ο drummer Doug Sampson αντικαταστάθηκε από τον Clive Burr,
που προηγουμένως συμμετείχε στο συγκροτήμα Samson ενώ κιθαρίστας
αυτή την εποχή ήταν ο Dennis Stratton (9/11/1954).
Επιστροφή
στα περιεχόμενα
To πρώτο τους
άλμπουμ κυκλοφόρησε στις 11 Απρίλιου 1980 με τίτλο Iron Maiden
και έφτασε αμέσως στο Νο 4. Είχε προηγηθεί το πρώτο single Running
Free. Δημιουργήθηκαν μάλιστα και ορισμένα προβλήματα: το αρχικό
εξώφυλλο του άλμπουμ απεικόνιζε το τερατάκι Eddie να πετάει κάτω
το κομμένο κεφάλι της τότε πρωθυπουργού της Αγγλίας Margaret Thatser,
αλλά εξαιτίας της λογοκρισίας, άλλαξε. Αργότερα όμως το single
Sanctuary απεικόνιζε τον Eddie πάνω από το πτώμα της Thatser κι
αυτό γιατί η πρωθυπουργός της Αγγλίας είχε δηλώσει ότι τέτοια
συγκροτήματα διαφθείρουν την νεολαία και είχε σχίσει δημόσια μια
αφίσα του συγκροτήματος. Ακολούθησε ευρωπαϊκή περιοδεία ("Iron
Maiden Tour") με εμφανίσεις κυρίως στην Αγγλία, από τον Απρίλιο
εώς τον Οκτώβριο του 1980.
|
So
bring me the red blood and wine
for the one to succeed me
|
Η σύνθεση
του συγκροτήματος εκείνη την εποχή ήταν:
Paul Di’ Anno
(φωνητικά), Dave Murray, Dennis Stratton (κιθάρες), Steve Harris
(μπάσο), Clive Burr (τύμπανα).
Με το τέλος
της περιοδείας έφυγε από το συγκρότημα ο κιθαρίστας Dennis Stratton
και προσχώρησε στους Lionheart, ενώ την περίοδο 1995-96 συνεργάστηκε
με τον Paul Di`Anno. Αιτία της αποχώρησης ήταν οι μουσικές διαφορές
με τα υπόλοιπα μέλη καθώς ήταν και πιο μεγάλος σε ηλικία. Αντικαταστάτης
του ήταν ο Adrian Smith από τους Broadway Brats (πιο πριν στους
Urchin).
Στις 2 Φεβρουαρίου
1981 κυκλοφορεί το δεύτερο άλμπουμ με τον τίτλο Killers (No. 12)
και ακολουθεί η "Killer World Tour" από τις 17/2/81
(Ipswich) εώς τις 2 Αυγούστου (Long Beach). Τον Μάιο του ίδιου
χρόνου κυκλοφόρησε το πρώτο video του συγκροτήματος Iron Maiden
ενώ τον Σεπτέμβριο κυκλοφόρησε το πρώτο live EP τους Maiden Japan.
Την ίδια εποχή
έδιωξε από τους κύκλους του τον τραγουδιστή Paul Di’ Anno και
τον αντικατέστησε με τον Bruce Dickinson (Shots και Samson) τον
ίδιο μήνα.Οι λόγοι αυτής της απομάκρυνσης οφείλονται στις καταχρήσεις
του Di’ Anno (αλκοόλ, ναρκωτικά), ενώ ο ίδιος το 1985 δημιούργησε
δικό του συγκρότημα, τους Di' Anno και ακολούθησαν οι δουλειές
του με τους Gogmagog, Battlezone, Praying Mantis και οι δικοί
του Killers. O Bruce Dickinson, που η φωνή του παρομοιάστηκε με
σειρήνα συναγερμού (air raid siren) επειδή είχε σπάσει έτσι ένα
ποτήρι, προερχόταν και αυτός από τους Samson (όπως και ο Clive
Burr).
|
Το
άλμπουμ Powerslave θεωρείται από πολλούς ως ο κορυφαίος
δίσκος του συγκροτήματος
|
Οι IRON MAIDEN
κυκλοφορούν στις 2 Μαρτίου 1982 το άλμπουμ The Number of The Beast
που έμελλε να τους καθιερώσει παγκοσμίως και τους χάρισε ένα χρυσό
δίσκο.Το LP ανέβηκε στο στο Νο 1 της Αγγλίας και στο Νο. 33 των
Η.Π.Α . Η παγκόσμια τουρνέ τους ”The Beast On The Road” ξεκίνησε
τις 25 Φεβρουαρίου για να τελειώσει στις 10 Δεκεμβρίου (6 εβδομάδες
στην Αμερική, παρουσία στην Ευρώπη, Αυστραλία, Ιαπωνία). Μετά
το τέλος της ο drummer Clive Burr εγκατέλειψε το συγκρότημα και
έπαιξε στους Trust (82/83), τους Gogmagog (85) και τους Desperado
(88). Τη θέση του πήρε λίγο αργότερα ο Nicko McBrain (κανονικό
όνομα Michael Henry) από τους Trust ενώ είχε παίξει και στους
Streetwalkers, Travers.
Στη συνέχεια
πήγαν στις Μπαχάμες, στο Νασάου, για να κάνουν διακοπές και να
ηχογραφήσουν το νέο τους άλμπουμ. Τον Απρίλιο του 1983 πέρασαν
από την Ελλάδα και μετέδωσαν το κομμάτι τους Flight of Icarus
σε μια ραδιοφωνική εκπομπή. Σύμφωνα με τον Bruce Dickinson, οι
στίχοι αναφέρονται στην καταπίεση των παιδιών από τους γονείς
τους. Ο Δαίδαλος, ο πατέρας του Ίκαρου, έφτιαξε ελαττωματικά φτερά
για το γιο του, προκειμένου να τον τιμωρήσει για την αλαζονεία
του, έτσι ώστε να πέσει και να σκοτωθεί.
Στις 16 Μαΐου
1983 κυκλοφόρησε το νέο άλμπουμ των IRON MAIDEN με τίτλο Piece
of Mind, το οποίο έφτασε στο Νο. 3 στην Αγγλία και στο No. 14
στις Η.Π.Α (ο πρώτος πλατινένιος δίσκος στην Αμερική). Η "World
Piece Tour" ανέλαβε την προώθησή του από τις 2 Μαΐου ως τις
18 Δεκεμβρίου (στο Dortmund), η οποία ήταν η πιο επιτυχημένη του
συγκροτήματος, ιδιαίτερα στις Η.Π.Α. Τον Ιούλιο κυκλοφόρησε το
video Video Pieces.
Tον
Σεπτέμβριο του 1984 (3/9/1984) κυκλοφόρησε το νέο άλμπουμ τους
Powerslave, με αρχαία αιγυπτιακά θέματα. Ο δίσκος αυτός, ο οποίος
θεωρείται από πολλούς ως ο κορυφαίος δίσκος του συγκροτήματος,
έφτασε στο Νο. 2 και η νέα παγκόσμια τουρνέ τους ("World
Slavery Tour") ξεκίνησε στις 9 Αυγούστου από την Βαρσοβία
της Πολωνία.
|
World
Slavery Tour
|
Ήταν
η πρώτη φορά που μια δυτική μπάντα εμφανιζόταν πίσω από το Σιδηρούν
Παραπέτασμα ενώ η συναυλία αυτή κυκλοφόρησε ως video Behind the
Iron Curtain τον Απρίλιο του '85. Κατά τη διάρκεια της (ως τις
5 Ιουλίου 1985), περιόδευσαν σε Ευρώπη, Αμερική, Ιαπωνία και Αυστραλία
ενώ έπαιξαν στο Rock In Rio Festival μπροστά σε 200.000 άτομα
κάτω από τους Queen. Από δω και πέρα δεν θα εμφανιστούν ποτέ "κάτω"
από κανέναν.
Το πρώτο live
άλμπουμ του συγκροτήματος ονόματι Live After Death κυκλοφόρησε
τον Οκτώβριο του 1985 και αποτελεί ένα από τα κορυφαία live όχι
μόνο των Άγγλων metallers αλλά και όλου του heavy metal, σε βαθμό
που να συμπεριλαμβάνεται μέσα στην υπόλοιπη studio δισκογραφία
τους.To άλμπουμ έφτασε στο Νο. 2 ενώ το αντίστοιχο video Live
After Death στο Νο. 1. Οι ηχογραφήσεις έγιναν στο Long Beach Arena
του Los Angeles των Η.Π.Α (14-17 Μαρτίου 1985).
Toν επόμενο
χρόνο και συγκεκριμένα στις 9 Σεπτεμβρίου 1986, κυκλοφορούν το
έκτο studio άλμπουμ τους με τον τίτλο Somewhere In Time (No. 3)
και φουτουριστικό εξώφυλλο. Η πρωτοτυπία του συγκροτήματος να
χρησιμοποιήσει synthesizer επικρίθηκε σε έντονο βαθμό όμως και
αυτός ο δίσκος κυμάνθηκε σε πολύ υψηλά επίπεδα.
|
Somewhere
On Tour
|
Μετά το τέλος
της "Somewhere On Tour", η οποία διήρκεσε από τον Σεπτέμβριο
του 1986 εώς τον Μάιο του επόμενου έτους, ακολούθησε ένα μικρό
διάλειμμα για τα μέλη του συγκροτήματος μετά από πολύ καιρό. Στο
διάστημα αυτό κυκλοφόρησε το video 12 Wasted Years.
Το 1988, στις
11 Απριλίου κυκλοφόρησε το concept άλμπουμ τους Seventh Son of
a Seventh Son που αποτελεί και μία από τις κορυφαίες στιγμές του
συγκροτήματος –αν όχι η κορυφαία- ενώ έφτασε για μια ακόμη φορά
στο Νο 1 των charts της Αγγλίας.
|
Seventh
Tour of a Seventh Tour...
|
Η "Seventh
Tour of a Seventh Tour" ξεκίνησε από τoν Καναδά στις 13 Μαΐου
και κορυφώθηκε στο Donington όπου μπροστά σε 107.000 άτομα και
με την παρουσία των Κiss, Dave Lee Roth, Guns n' Roses, Helloween
και Megadeth ήταν headliners στο θρυλικό "Monsters of Rock
Festival". H μεγάλη επιτυχία τους συνεχίστηκε με συναυλίες
σε όλη την Ευρώπη (και πρώτη φορά στην Ελλάδα στις 13 Σεπτεμβρίου)
και παρουσίες σε κατάμεστους χώρους όπως τα Wembley Arena, Birmingham
NEC, Hammersmith Odeon, ενώ έληξε στις 12 Δεκεμβρίου.
Η σύνθεση
του συγκροτήματος για όλη την περίοδο 1983-1988 παρέμεινε σταθερή
και ήταν η εξής: Bruce Dickinson (φωνητικά), Adrian Smith, Dave
Murray (κιθάρες), Steve Harris (μπάσο), Nicko McΒrain (τύμπανα).
Μετά το τέλος
της τουρνέ ακολούθησε η κυκλοφορία του video Maiden England (Νοέμβριος
1989), ενώ μέσα στο 1990 αποχώρησε ο κιθαρίστας Adrian Smith και
τη θέση του πήρε το πρώην μέλος των Gillan και των White Spirit,
Janick Gers. Τον Σεπτέμβριο το συγκρότημα περιόδευσε σε μικρά
club στην Αγγλία,ωστέ να "δέσει" με τους υπόλοιπους
ο νέος κιθαρίστας. Ο Adrian ακολούθησε solo καριέρα με τους A.S.A.P,
τους Untouchables, Skeleton Crew, Psycho Motel και συμμετοχές
στις μετέπειτα δουλειές του Dickinson.
Επιστροφή
στα περιεχόμενα
Can
I Play With Madness? Fall From Grace And Back Again...
Στις 9 Οκτωβρίου
1990 είναι η σειρά του Νo Prayer For The Dying ενώ είχε προηγηθεί
λίγους μήνες πριν ο πρώτος προσωπικός δίσκος του Bruce Dickinson
με τίτλο Tattooed Millionaire. Σύμφωνα με τον Dickinson με το
δίσκο αυτό υπήρξε επιστροφή στον καθαρά μεταλλικό ήχο χωρίς την
χρησιμοποίηση synthesizer (όπως είχε γίνει στα δύο προηγούμενα
άλμπουμ).
Η "No
Prayer on the Road" ήταν μια περιοδεία πιο λιτή σε σχέση
με τις προηγούμενες και διήρκεσε από τον Οκτώβριο εώς τον Απρίλιο
του 1991. Παρόλο που ο δίσκος αυτός παρουσιάζεται κατώτερος των
προηγούμενων έφτασε στο Νο. 2 των charts ενώ για πρώτη φορά ένα
single τους (Bring Your Daughter…to the Slaughter) βρέθηκε στο
Νο. 1. Tον Νοέμβριο του '90 προηγήθηκε η κυκλοφορία του video
The First Ten Years.
|
Οι
ΙRΟΝ MAIDEN μετά την επιστροφή του Bruce
|
Το
συγκρότημα εκείνη την εποχή και μέχρι το 1993 αποτελείται από
τους: Bruce Dickinson (φωνητικά), Janick Gers, Dave Murray (κιθάρες),
Steve Harris (μπάσο), Νicko McBrain (τύμπανα).
Δύο χρόνια
μετά, στις 12 Μαϊου 1992 κυκλοφορεί το κύκνειο άσμα του Bruce
Dickinson με τους IRON MAIDEN, το Fear of The Dark. Το εξώφυλλο
ήταν από τον Melvin Grant (όπως και του Virtual XI). Μετά από
παγκόσμια τουρνέ, ο τραγουδιστής του συγκροτήματος δήλωσε ότι
έδωσε ότι είχε να δώσει με το συγκρότημα και ακολούθησε solo καριέρα.
Παρόλαυτα ήταν ο τρίτος δίσκος του συγκροτήματος που έφτασε στην
κορυφή των αγγλικών charts. Λίγους μήνες αργότερα θα κυκλοφορήσει
μια συλλογή video clips,το From Here to Eternity.
Mέσα στο 1993
οι IRON MAIDEN κυκλοφόρησαν τρία live άλμπουμ. Κατά τη διάρκεια
της "Fear of the Dark World Tour", η οποία ξεκίνησε
από την Σκανδιναβία στις 5 Ιουνίου και τελείωσε στην Ιαπωνία στις
4 Νοεμβρίου του ίδιου έτους, ηχογράφησαν το Live At Donington.
Αυτό έγινε στις 22 Αυγούστου 1992 στο "Μοnsters of Rock Festival"
του Donington μπροστά σε 75.000 οπαδούς τους, ενώ το άλμπουμ κυκλοφόρησε
(αρχικά) σε περιορισμένη έκδοση τον επόμενο χρόνο.
Το τέλος της
"Fear of the Dark World Tour", όπως προαναφέρθηκε, ακολούθησε
η δήλωση αποχώρησης του Dickinson και μετά μια αποχαιρετιστήρια
τουρνέ του συγκροτήματος ("Real Live Tour"). Κατά τη
διάρκεια της η μπάντα επισκεύθηκε για πρώτη φορά την Μόσχα και
ηχογράφησε δύο νέα live άλμπουμ, τo A Real Live One και αργότερα
το A Real Dead One. Στην αποχαιρετιστήρια συναυλία (28 Αυγούστου
1993), η οποία ήταν pay-per-view, ο μάγος Simon Drake «σκότωσε»
τον Bruce επί σκηνής για να φανεί το τέλος εποχής στην ιστορία
των θρύλων του heavy metal. Aκολούθησε η κυκλοφορία δύο video,
του Live At Donington και του Raising Hell.
Τέλη του 1993
εισχωρεί στους κόλπους του συγκροτήματος νέος τραγουδιστής, ο
Blaze Bayley των Wolfsbane. Με τον Bayley στα φωνητικά κυκλοφορούν
τον πιο σκοτεινό τους δίσκο, το The X Factor. Ο δίσκος αυτός στάθηκε
κατώτερος των προσδοκιών των φανατικών οπαδών τους (Νο. 8). Στις
3 Οκτωβρίου 1995 βγήκε στην κυκλοφορία, όμως πολύ γρήγορα έκανε
τους περισσότερους να αναπολούν τις εποχές που το συγκρότημα είχε
στις τάξεις του την Air raid siren. Επακολoύθησε η "Χ Factour"
από τον Σεπτέμβριο εώς τον Απρίλιο του 1996, με παρουσίες σε νέα
μέρη όπως το Ισραήλ και η Νότια Αφρική.
|
There’s
a time to live and a time to die
When it’s time to meet the maker
There’s a time to live but isn’t it strange
That as soon as you’re born you’re dying
|
Tα μέλη του
συγκροτήματος για την περίοδο 1993-1999 ήταν: Blaze Bayley (φωνητικά),
Dave Murray, Janick Gers (κιθάρες), Steve Harris (μπάσο),Νicko
McBrain (τύμπανα).
Μέσα στο 1996
το συγκρότημα θα κυκλοφορήσει το πρώτο Best, Best Of The Beast
(Νο. 16). Ο δίσκος αυτός περιείχε ένα απάνθισμα από τα τραγούδια
που έκαναν γνωστούς και καθιέρωσαν τους IRON MAIDEN ως ένα από
τα κορυφαία συγκροτήματα του heavy metal. To καλοκαίρι εμφανίζονται
ως headliner σε διάφορα festival.
Στις 23 Μαρτίου
1998 βγήκε στην κυκλοφορία το ενδέκατο studio άλμπουμ του συγκροτήματος
με τον «εικονικό» τίτλο Virtual XI. Ο ήχος δεν παρουσιάστηκε σκοτεινός
όπως στον προηγούμενο δίσκο, αποτελούσε όμως εξέλιξη του με αποτέλεσμα
να μην πάει πολύ ψηλότερα στις πωλήσεις (Νο. 16). Το γεγονός αυτό,
σε συνδυασμό με την σκληρή κριτική που δεχόταν από οπαδούς και
κριτικούς και το απρόσμενο πρόβλημα που παρουσιάστηκε στη φωνή
του Bayley (αιτία ακύρωσης αρκετών εμφανίσεων στην Αμερική κατά
τη διάρκεια της ("Virtual World Tour") στάθηκαν σημαντικοί
παράγοντες στις μετέπειτα εξελίξεις.
Tον χειμώνα
του 1998 οργίαζαν οι φήμες για αντικατάσταση του Bayley από κάποιον
άλλο τραγουδιστή. Στις 10 Φεβρουαρίου 1999 ανακοινώνεται μέσα
από την επίσημη τοποθεσία του συγκροτήματος στο Internet, η αναπάντεχη
επιστροφή των Bruce Dickinson και Adrian Smith με την ταυτόχρονη
φυγή του Blaze. Tαυτόχρονα αναγγέλθηκε νέα περιοδεία το καλοκαίρι
και η κυκλοφορία καινούργιου δίσκου μέσα στο 2000.
Mετά τη λήξη
της "Ed Hunter Tour" (Ιούλιος-Οκτώβριος 1999), η οποία
είχε σκοπό την προώθηση του ομότιτλου video game, άρχισε η σύνθεση
του καινούργιου δίσκου που είχε τίτλο Brave New World και κυκλοφόρησε
στις 29 Μαΐου 2000. Η κυκλοφορία του νέου άλμπουμ έγινε δεκτή
με ενθουσιασμό τόσο από τους οπαδούς όσο και από τους κριτικούς
και έφτασε στο Νο. 7 των αγγλικών charts. Η δυναμική επάνοδος
των IRON MAIDEN συνδυάστηκε με την "Brave New World Tour"
περιοδεία, η οποία διήρκησε από τις 2 Ιουνίου εώς τις 10 Νοεμβρίου
(Αθήνα) και έληξε στις 19 Ιανουαρίου 2001 στο Ρίο ντε Τζανέιρο.
Η τελευταία αυτή συναυλία έγινε στα πλαίσια του Rock In Rio III,
μπροστά σε 250.000 οπαδούς και η ηχογράφηση της κυκλοφόρησε ως
νεό live το 2002 με τον απλό τίτλο Rock in Rio.
|
IRON
MAIDEN now and forever...
|
Μετά την επανένωση,
η σύνθεση του συγκροτήματος είναι η εξής: Bruce Dickinson (φωνητικά),
Adrian Smith, Janick Gers, Dave Murray (κιθάρες), Steve Harris
(μπάσο), Νicko McBrain (τύμπανα).
Στο μεσοδιάστημα
μεταξύ της κυκλοφορίας του live και του καινούργιου δίσκου κυκλοφόρησε
ένα Greatest Hits με τίτλο Edward the Great, που μαλλον προοριζόταν
για τους νεότερους οπαδούς του συγκροτήματος καθώς το Best of the
Beast ήταν πιο ολοκληρωμένη κυκλοφορία." "Στις 8 Σεπτεμβρίου
του 2003 κυκλοφόρησε το Dance of Death (Νο. 2), ένα άλμπουμ που
πήγε καλύτερα σε πωλήσεις από το Brave New World σε σημείο να είναι
το νούμερο 1 πανευρωπαικά την πρώτη βδομάδα κυκλοφορίας του. Στην
Αμερική τα πράγματα ήταν διαφορετικά αλλά σε γενικές γραμμές ο δίσκος
αν και κινείται σε υψηλά επίπεδα δεν είναι όσο καλός όσο ο προηγούμενος.
Η Dance of Death Tour, που υπήρξε συνέχεια της καλοκαιρινής Give
me Ed till I' m Dead Τour (μια κατουσίαν best of περιοδεία) ξεκίνησε
στις 22 Οκτωβρίου και ολοκληρώθηκε στα μέσα Φεβρουαρίου του 2004.
Τι μας επιφυλάσει το μέλλον των MAIDEN; Μόνο ο Clairvoyant το ξέρει...
Up
the Irons!!!
Επιστροφή
στα περιεχόμενα
|