"Μαζί για μια νέα Ελλάδα"…μπλα μπλα μπλα…
Τελικά έχω πειστεί, το να είσαι σήμερα αρχηγός κόμματος είναι η πιο εύκολη δουλειά. Το μόνο προσόν που χρειάζεται είναι έμφυτο ταλέντο στη ρητορεία και ικανότητα να συγκρατείς τα γέλια σου όταν λες αναρίθμητες ΜΠΟΥΡΔΕΣ μπροστά σε χιλιάδες ανθρώπους…

Ωραίες οι εξαγγελίες κύριοι αρχηγοί, αλλά μήπως, λέω μήπως, ξεχάσατε κάτι;
Υπάρχει κάτι που λέγεται "χρήμα"… καμιά ιδέα για το που φυτρώνει;
Μειώσεις φόρων, αυξήσεις κάθε είδους, διευκολύνσεις, καθάρσεις και πατάξεις…
Ο λογαριασμός; Έλα μωρέ αδερφέ, κερνάει το μαγαζί…
Η απόλυτη αοριστία όσον αφορά τον χρόνο και το κόστος υλοποίησης των φιλόδοξων προγραμμάτων των δύο αρχηγών είναι επιβεβλημένη, μιας και η οικονομία μας δεν αντέχει τέτοιες αστρονομικές επιβαρύνσεις.Αλλά οι υποσχέσεις καλά κρατούν και πολύ φοβάμαι πως ο κόσμος επαναπαύεται σε μια "από μηχανής αλλάγη", αν μου επιτρέπεται η παράφραση του "Deus Ex Machina"...

Το είπα και θα το φωνάζω, η αρχή της αλλαγής ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΜΟΝΟ ΑΝ ΑΛΛΑΞΕΙ Η ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ.
Δεν μπορούμε σαν χώρα να καθόμαστε στον καναπέ περιμένοντας τον σωτήρα με το μαγικό ραβδί να φτιάξει μια χώρα - παράδεισο.
Δεν μπορούμε να περιμένουμε πως μια οποιαδήποτε κυβέρνηση, ακόμη και μία αδιάφθορη (που φυσικά δεν υπάρχει) μπορεί να λύσει κάθε οικονομικό πρόβλημα, να κάνει έργα, να αυξήσει την απασχόληση και να παρέχει δωρεάν υγεία και παιδεία υψηλών προδιαγραφών, ενώ εμείς θα γλεντάμε σε επιδοτούμενα μπουζουξίδικα….

Το ότι έστω και ένας πολίτης αυτής της χώρας περιμένει κάτι τέτοιο από τα κόμματα δείχνει ή την αβάσταχτη αφέλεια του νεοέλληνα ή την κουτοπονηριά του, "Δεν φταίω εγώ που είναι έτσι τα πράγματα, οι άλλοι φταίνε"…

Φταίει η οποιαδήποτε κυβέρνηση όταν ο νεοέλληνας παραπονιέται για τον μισθό του και τα χρέη του, ενώ ξοδεύει τα λεφτά που δεν έχει για αυτοκίνητα και home theater;
Αν ο νεοέλληνας πάσχει από trendy-τιδα και θέλει να αγοράζει ότι μαλακία του λένε τα περιοδικά και η τηλεόραση μήπως τυχόν και δεν είναι στη μόδα, είναι κάτι που μπορεί να παταχθεί με μια διάταξη νόμου;
Γιατί ο νεοέλληνας δημόσιος υπάλληλος διαμαρτύρεται; Ο μισθός του είναι στα αλήθεια χαμηλός αν λάβουμε υπόψη την μηδενική παραγωγικότητα του; Αργίες, ημιαργίες, εθνικές επέτειοι και διάλειμμα για καφέ.
Γιατί διαμαρτυρόμαστε για τη διαφθορά όταν αυτή αρχίζει από τον απλό πολίτη που εκμεταλλεύεται όπως μπορεί το σύστημα; και επομένως όχι μόνο την ανέχεται αλλά την ενστερνίζεται;

Η οικονομία μιας σύγχρονης χώρας είναι απίστευτα πολύπλοκη και εξαιρετικά αποκεντρωμένη, με αποτέλεσμα να εξαρτάται από πάρα πολλούς αστάθμητους παράγοντες που πριν την παγκοσμιοποίηση απλά ήταν αμελητέοι.
Δεν μιλάμε για ένα αεροστεγές κουτί, ούτε για εργαστηριακά ιδανικές συνθήκες.
Το κεφάλαιο μετακινείται ελεύθερα εκεί όπου του συμφέρει να βρίσκεται. Έχει τα γραφεία του εκεί όπου υπάρχει κατάλληλο προσωπικό, έχει τα παραρτήματα του εκεί όπου υπάρχει η κατάλληλη αγορά και παράγει το προϊόν του εκεί όπου η εργασία είναι εγκληματικά φτηνή. Όπως λέει και ο Καφετζόπουλος, "Τόσο Απλά".

Το να προσελκύσεις επενδύσεις προϋποθέτει την ύπαρξη κατάλληλης αγοράς, εργασίας και καταναλωτικής. Και καμία από τις δύο, στην Ελλάδα, δεν είναι σήμερα ιδιαίτερα ελκυστική για έναν ξένο επιχειρηματία.
Η αγορά εργασίας είναι πλημμυρισμένη από γιατρούς και δικηγόρους, αλλά οι γονείς στέλνουν τα παιδιά τους ακόμη και στη Ρουμανία για να γυρίσουν σαν εισαγόμενοι γιατροί…
Καταναλωτικά δεν έχουμε και πολλές δυνάμεις με μόλις 10,000,000 κατοίκους και εξαιρετικά περιορισμένα αντανακλαστικά. Αν είναι φαγητό ή αυτοκίνητο καλώς, για τα άλλα μπαααα…

Επομένως η αρχή πρέπει να γίνει από τους έλληνες επιχειρηματίες. Όμως και εδώ υπάρχει αυτή η νοοτροπία που αναφέρω. Κανένας επιχειρηματίας δεν παίρνει ρίσκα στην Ελλάδα. Στο εξωτερικό το να έχεις μερικές αποτυχίες θεωρείται απαραίτητη εμπειρία, εδώ είναι κοινωνικός στιγματισμός. Πόσα φαρμακεία, γυράδικα και ψιλικατζίδικα μπορεί να συντηρήσει η οικονομία; Μετά γκρινιάζουμε που οι μικρές επιχειρήσεις κλείνουν. Άμα κάθομαι στο μαγαζί μου περιμένοντας μήπως βρέξει πελάτες, έχω δικαίωμα να κατηγορώ όλους τους άλλους άλλα όχι τον εαυτό μου;

Μιλάμε για την μάστιγα της ανεργίας στους νέους, όμως σχεδόν ΚΑΝΕΝΑΣ επιχειρηματίας δεν δίνει την ευκαιρία σε έναν απόφοιτο να αποδείξει την αξία του. Τι διάολο, δεν μπορεί να μην ξέρει τίποτα! Δοκίμασε τον, αν δεν σου κάνει διώξε τον! Ζητάνε άτομα με μεγάλη εμπειρία για δουλείες που επιεικώς είναι χωρίς όραμα και αντικειμενικά είναι για κλάματα.
Είναι εντυπωσιακό πόσα πράγματα στην Ελλάδα γίνονται άρπα κόλλα…

Σε μια οικονομία που παριστάνει πως θέλει να είναι ελεγχόμενα καπιταλιστική (δεν λέω σοσιαλιστική γιατί ο όρος είναι πιο νεκρός και από την ομώνυμη θάλασσα), δεν μπορεί να είναι όλοι ικανοποιημένοι πάντοτε. Κάποιοι ίσως πρέπει να αδικηθούν λίγο για το καλό του συνόλου. Σε τέτοιες περιπτώσεις ο νεοέλληνας αναδεικνύει σε όλο του το μεγαλείο το συνδικαλιστικό του ένστικτο.
Το ότι με την παραμικρή αλλαγή του status quo όλοι κατεβαίνουν στους δρόμους δεν είναι άσκηση δημοκρατικού δικαιώματος, είναι άσκηση ωμής τρομοκρατίας και εκβιασμού. Και μιας και κανένας πολιτικός δεν έχει τα αρχίδια να πάρει μια πολιτική απόφαση που θα δυσαρεστήσει πιθανούς ψηφοφόρους, τίποτα δεν μένει ίδιο, τίποτα δεν αλλάζει πια, που λένε και οι FF.C .
Παράδειγματα υπάρχουν πολλά….
Οι βαμβακοπαραγωγοί παράγουν εν γνώσει τους υπερβολικές ποσότητες για να κάνουν καμιά απραχτή από τις επιδοτήσεις. Βέβαια έτσι ζημιώνουν την οικονομία, γιατί άδικα απορροφούν πόρους που μπορούσαν να διοχετευτούν σε άλλους τομείς. Μόλις όμως κάποιος πάει να κουνηθεί, κατεβάζουν τα τρακτέρ και κλείνουν τους δρόμους!
Οι κύριοι κύριοι καθηγητές κλείνουν τα πανεπιστήμια διεκδικώντας ακόμη περισσότερα χρήματα για να επιπλώσουν καλύτερα τα εξοχικά… εεε… δηλαδή να χρηματοδοτήσουν τις "έρευνες" τους… [του άλλου φύλλου;]

Η χώρα δεν μπορεί να πάει μπροστά με τέτοια συντεχνιακά παιχνίδια.
Και η δημιουργία ακόμη περισσότερων νόμων για την πάταξη των πάντων ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΥΣΗ. Η πολυνομία δημιουργεί μια χαοτική πολυπλοκότητα, με αποτέλεσμα να χάνεται κάθε αποτελεσματικότητα στην εφαρμογή ακόμη και απλών νόμων.
ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΙΝΑΙ Η ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ

Η νοοτροπία της αρπαχτής
Η νοοτροπία της μη ανάληψης του κόστους που συνοδεύει ριζοσπαστικές αποφάσεις
Η νοοτροπία της επαγγελματικής κλίκας
Η νοοτροπία του καναπέ, "Δεν φταίω εγώ, φταίει ο άλλος"
Η νοοτροπία που δεν τολμάει να δει πέρα από "χάρτινες" ικανότητες
Η νοοτροπία να τα περιμένουμε όλα έτοιμα
Η νοοτροπία του να κάνω ότι κάνει ο άλλος
Η νοοτροπία της λατρείας της εικόνας
Η νοοτροπία της αβάσταχτης ελαφρότητας και ανευθυνότητας
Η νοοτροπία της αποδοχής της παντελούς έλλειψης αξιοκρατίας

Όλα αυτά ξεκινούν από τη βάση μιας κοινωνίας και ανεβαίνουν προς τα πάνω.
Ο Παπανδρέου και ο Καραμανλής δεν είναι μάγοι, ούτε Θεοί και δυστυχώς δεν είμαστε στο Matrix ώστε να αρκεί να σκεφτούμε κάτι για να γίνει…
Χρειάζεται αφοσίωση και τόλμη από τους πολιτικούς και αλλαγή νοοτροπίας από τους πολίτες. ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ…
Η κλειστή ελληνική κοινωνία δεν υπάρχει πια. Ζούμε σε ένα συνεχώς μεταβαλλόμενο κόσμο και πρέπει να μάθουμε να ΑΛΛΑΖΟΥΜΕ σαν εθνική οντότητα αν θέλουμε να είμαστε ανταγωνιστικοί... Λύσεις υπάρχουν, αρκεί ΟΛΟΙ να θέλουμε να είμαστε μέρος της "αλλαγής" και όχι να περιμένουμε να αδράξουμε τα όποια οφέλη χωρίς να υποστούμε το παραμικρό κόστος…
Βλέπετε; Σε μια πρόταση είπα όλες τις προεκλογικές λέξεις της εποχής.

Ο Βίντκεσταϊν είπε ότι οι λέξεις έχουν χάσει το αυστηρό νόημα τους και αναπροσαρμόζονται ανάλογα με το πλαίσιο μέσα στο οποίο χρησιμοποιούνται, εγώ νομίζω ότι απλά δεν υπάρχει πια κανένα νόημα για να εκφράσουν…

RaDiKaL