Α ναι, το Matrix μια από τις καλύτερες ταινίες επιστημονικής φαντασίας όλων των εποχών και μια από τις πιο επιτυχημένες εμπορικά. Όλοι βρήκαν κάτι που τους άρεσε στην πρώτη και οι πιο πολλοί βρήκαν τη «δεύτερη» μέτρια, βλακεία κτλ
Το δεύτερη εντός εισαγωγικών, γιατί είναι απλά η συνέχεια τις ιστορίας, δεν είναι ένα ακόμη επεισόδιο στον κόσμο του Matrix, δεν είναι Star Trek ή James Bond όπου έχουμε αυτοτελής ιστορίες με τους ίδιους πρωταγωνιστές, έχουμε μια ιστορία σε τρία μέρη.
Επομένως, μπορείς να κρίνεις την ιστορία στο σύνολο της αφού την έχεις δει όλη, γιατί πολλά πράγματα που υπαινίσσονται ή που φαίνονται να γίνονται χωρίς λόγο αποκτούν νόημα μόνο μέσα στο πλαίσιο της ολοκληρωμένης ιστορίας.
Είναι σαν να βλέπεις ή να διαβάζεις τους «Δύο Πύργους» και λες με περισσή ευκολία [όπως όλοι οι αυτόκλητοι κριτικοί κινηματογράφου και τέχνης], «Η ιστορία είχε πολλά κενά, η πλοκή ήταν μπερδεμένη και οι χαρακτήρες δεν φαίνεται να καταλαβαίνουν τι κάνουν και γιατί»…
ΜΠΡΑΒΟ είστε ιδιοφυΐα κύριε κριτικέ, η αλήθεια είναι [πάντα στο πλαίσιο της ιστορίας] ότι ναι οι χαρακτήρες δεν ήξεραν τι πρέπει να κάνουν και δεν μπορούμε να πούμε αν κάνανε κάτι σωστά ή λάθος ή τι νόημα είχε η συζήτηση με τον Merovingian, αν δε δούμε όλη την ιστορία και τον ρόλο που αυτός παίζει…Είναι σαν να λέμε ότι το Γκόλουμ [δανείζομαι χαρακτήρες από μία διάσημη τριλογία] ήταν τελείως αχρείαστο, μια κωμική ανακούφιση και ότι η πλοκή έχει τεράστια κενά αφού ούτε οι ίδιος ο Γκάνταλφ δεν ξέρει πως υποτίθεται ότι θα νικήσει τον Σόρον, ενώ ο Φρόντο δεν έχει ιδέα πως θα φτάσει στη Μόρντορ.
Σκέψη κριτικού κινηματογράφου, άρα ο Τόλκιεν σκέφτηκε μερικές υπερφίαλες περιπλανήσεις και συζητήσεις για να μπορέσει να παρουσιάσει την επόμενη εντυπωσιακή σκηνή δράσης [εισάγετε εδώ Το Φαράγγι Του Χέλμ].
Βέβαια, όταν έχεις δει όλη της ιστορία όλα τα γεγονότα ταιριάζουν μεταξύ τους και παίρνουν νόημα, αλλά τι ξέρω και εγώ ;

Από τη στιγμή που η τέχνη είναι κάτι το απολύτως υποκειμενικό, μιας και αποτελεί έκφραση συναισθημάτων και ιδεών, είναι αναμενόμενο κάποιοι να γοητεύονται από κάποια μορφή τέχνης και κάποιοι να μένουν αδιάφοροι ή απλά να την απεχθάνονται…Κανένα πρόβλημα ως εδώ…Αυτό που με εκνευρίζει είναι όταν άτομα που δεν νοιώθουν μια συγκεκριμένη μορφή τέχνης να την κατακρίνουν και να την καυτηριάζουν και το χειρότερο, μέσα από την ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΗ κριτική τους να προσπαθούν να πείσουν όσους τους αρέσει. ότι είναι ανόητοι, ακαλλιέργητοι κατώτεροι κτλ κτλ…

Και φτάνουμε στο Matrix Reloaded, την ΣΥΝΕΧΕΙΑ της ιστορίας των αδερφών Wachowski. Και τι δεν άκουσα να κατακρίνεται στην ταινία! Υπάρχει πολύς διάλογος, υπάρχει πολλή δράση, υπάρχει πολύς διάλογος και πολύ δράση, υπάρχει πολύ δράση και λίγος διάλογος , αλλά βαρέθηκα τον διάλογο και η δράση κρατούσε πολύ…μάλλον λίγο, η μουσική, πολλά εφέ, λίγα εφέ, μπερδεμένη ιστορία, δεν είχε ιστορία…
Οι πιο πολλοί αντιφάσκουν σε όσα λένε, πράγμα που σημαίνει ότι είτε περίμεναν κάτι συγκεκριμένο και δεν το πήραν [δικό τους πρόβλημα] είτε δεν ΚΑΤΑΛΑΒΑΝ τι γινόταν στην ταινία γιατί ήταν πολύπλοκη στο ότι το μόνο που σου δίνει είναι ουσιαστικά ερωτήσεις, ερωτήσεις που αμφισβητούν ότι νομίζεις ότι ξέρεις από την πρώτη ταινία. Και αυτό ακριβώς είναι το σημείο που πιστεύω ότι άδικα συγκρίνεται η πρώτη ταινία με τη δεύτερη.

Στο THE MATRIX κανένας δεν ήξερε τι θα έβλεπε, κανένας δεν είχε προσδοκίες και τελικά η πρωτότυπη ιστορία [για ταινία] με το συνδυασμό φιλοσοφίας, επιστημονικής φαντασίας και μεταφυσικών αναζητήσεων, καθώς και ο τρόπος που ξεμπερδευόταν το νήμα σε συνδυασμό με τα απίστευτα για την εποχή [και απίστευτα αντιγραμμένα πια] ειδικά εφέ, δημιούργησαν ένα εκρηκτικό μείγμα που άρεσε σε πολλούς θεατές και κυρίως σε ένα κοινό ξένο προς την αισθητική των έργων επιστημονικής φαντασίας και φυσικά των γιαπωνέζικων anime που χαρακτηρίζονται [συχνά] από παρόμοιες φιλοσοφικές αναζητήσεις, διανθισμένες με απίστευτη δράση [ Ghost In The Shell, Akira] και ενέπνευσαν τους δημιουργούς του Matrix.
Η πρώτη ταινία χρειάστηκε ολόκληρο αγώνα από τους παραγωγούς για να εγκριθεί από την Warner, γιατί ακριβώς το σενάριο ήταν «περίεργο». Πάντως, είχε γραφτεί με τέτοιο τρόπο ώστε να λέει μια γοητευτική ιστορία [ένα μέρος της] με τρόπο ημιαυτοτελή, δηλαδή μπορούσε να σταθεί μόνη της με την έννοια ότι στο κομμάτι αυτό της ιστορίας [αναζήτηση του One] μπορούσε να υπάρχει μια αρχή [ο Neo], μια μέση [o «πραγματικός κόσμος», ερμηνεία του Matrix] και ένα τέλος [ο Neo καταλαβαίνει ότι είναι ο One]…γιατί δεν ήξεραν αν θα μπορούσαν ποτέ να πούνε τα άλλα δύο μέρη της ιστορίας, ίσως αν το ήξεραν να τελειώναμε αφού γύριζαν στη Zion και όταν αποκαλυπτόταν ότι 250000 μηχανές ετοιμάζονται να την καταστρέψουν…
Όσοι ισχυρίζονται ότι το σενάριο του πρώτου ήταν καλύτερο, εννοούν ακριβώς ότι υπήρχε μια συμβατική εξέλιξη της πλοκής, με την κορύφωση και το τέλος.
Βλέποντας όμως το πρώτο μέρος με βάση το δεύτερο, καταλαβαίνεις ότι ουσιαστικά η κεντρική ερώτηση της τριλογίας «Τι είναι το Matrix» στο πρώτο μέρος απαντήθηκε με βάση τις πεποιθήσεις του Μορφέα [που θεωρούσαμε ότι ξέρει τα πάντα], αντίθετα στη δεύτερη ταινία από την αρχή κιόλας υπάρχει έντονη αμφισβήτηση της ακεραιότητας του ως ηγέτη και στο τέλος η ερώτηση νομίζω παραμένει, ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ MATRIX ;
Καμιά από τις απαντήσεις που δόθηκαν στο πρώτο δεν φαίνεται να ισχύει στο δεύτερο, καθώς ξεσκεπάζουμε στρώσεις και στρώσεις από μηχανισμούς παραπλάνησης και ΕΛΕΓΧΟΥ.
Ο έλεγχος [αιτία και αποτέλεσμα, μοίρα] και οι αποφάσεις [ελεύθερη επιλογή, ελπίδα] είναι το πραγματικό κεντρικό θέμα της τριλογίας και διατρέχει όλη την πλοκή του Reloaded, που έχει την ατυχία να είναι το μέσο της ιστορίας και επομένως να συνδέεται σε πολλά επίπεδα με το πρώτο και να ξετυλίγει κι’ άλλο την πλοκή για να ολοκληρωθεί στο τρίτο μέρος. Έτσι, δεν μπορεί αντικειμενικά να έχει μια συμβατική εξέλιξη στην πλοκή του... πώς μπορεί να τελειώσει όταν η ιστορία τελειώνει στο επόμενο ; Τα ερωτήματα τέθηκαν, η πλοκή ανατράπηκε [πάλι] και οι απαντήσεις θα δοθούν στο τρίτο μέρος. Τι μπορεί να περιμένει κάποιος από την ΜΕΣΗ μιας ιστορίας ; Το μόνο που μπορεί να περιμένει είναι να προχωρήσει την ιστορία και να δημιουργήσει εντάσεις και αγωνία που θα κορυφωθούν στο τέλος, αυτό κάνει το Reloaded και το κάνει με τον δικό του εξαιρετικό τρόπο, στα πλαίσια του δικού του σύμπαντος και στα πλαίσια του οράματος των δημιουργών του, προσφέροντας στην πορεία απίστευτη δράση, καινοτόμα εφέ και ένα γρίφο για να λύσουν οι «οπαδοί» της ταινίας. Και μιλάμε για ΓΡΙΦΟ, γιατί δεν μπορώ να πω με βεβαιότητα τι θα γίνει στο τέλος, όπως με όλες σχεδόν τις άλλες τριλογίες, όπου μπορείς να διαπεράσεις όλη την ιστορία και να δεις καθαρά το τέλος [Άρχοντας των Δακτυλιδιών, Star Wars]. Μπορεί κάποιος να πει με βεβαιότητα τι ακριβώς είναι ο Νeo ; ποιος είναι τελικά ο ρόλος του ; Από Μεσσίας αποκαλύπτεται ότι είναι ένας ακόμη μηχανισμός ελέγχου [μήπως τελικά αυτό δεν είναι όλοι οι «Μεσσίες» ;] ή μήπως όχι ;
Η λύση είναι η συμβίωση ; μάλλον, όπως διαφαίνεται μέσα από τους [κριτικός mode] ακατανόητους, αχρείαστους διάλογους που δεν εξυπηρετούν κανένα νόημα…στο Matrix δεν υπάρχει κάλο και κακό με την μαύρη-άσπρη εκδοχή του, όσοι δουν το Animatrix θα καταλάβουν ότι άνθρωπος και μηχανές είναι εξίσου υπαίτιοι για την παρούσα κατάσταση. Για να δούμε τι είπε πάνω σε αυτό ο Σύμβουλος Hamman, σε έναν από τους βαρετούς και ανούσιους διάλογους που υπάρχουν μονό για να γεμίσουν το κενό μέχρι την επόμενη σκηνή δράσης [κριτικός mode - από πότε οι σκηνές δράσης είναι κάτι μεμπτό σε μια ταινία…Επιστημονικής Φαντασίας/ Δράσης ;]

Councillor Hamann: Care for some company?
Neo: Councillor Hamann.
Councillor Hamann: I don't want to intrude if you prefer to be alone.
Neo: No, I could probably use some company.
Councillor Hamann: Good, so could I. It's nice tonight. Very calm. Feels like everyone's sleeping very peacefully.
Neo: Not everyone.
Councillor Hamann: I hate sleeping. I never sleep more than a few hours. I figure I slept the first 11 years of my life, now I'm making up for it. What about you?
Neo: I just haven't been able to sleep much.
Councillor Hamann: It's a good sign.
Neo: Of what?
Councillor Hamann: That you are, in fact, still human. Have you ever been to the enginering level? I love to walk there at night, it's quite amazing. Would you like to see it?
Neo: Sure.
Councillor Hamann: Almost no one comes down here, unless, of course, there's a problem. That's how it is with people - nobody cares how it works as long as it works. I like it down here. I like to be reminded this city survives because of these machines. These machines are keeping us alive, while other machines are coming to kill us. Interesting, isn't it? Power to give life, and the power to end it.
Neo: We have the same power.
Councillor Hamann: I suppose we do, but down here sometimes I think about all those people still plugged into the Matrix and when I look at these machines, I.. I can't help thinking that in a way, we are plugged into them.
Neo: But we control these machines, they don't control us.
Councillor Hamann: Of course not, how could they? The idea's pure nonsense, but... it does make one wonder just... what is control?
Neo: If we wanted, we could shut these machines down.
Councillor Hamann: Of course... that's it. You hit it! That's control, isn't it? If we wanted, we could smash them to bits. Although if we did, we'd have to consider what would happen to our lights, our heat, our air.
Neo: So we need machines and they need us. Is that your point, Councillor?
Councillor Hamann: No, no point. Old men like me don't bother with making points. There's no point.
Neo: Is that why there are no young men on the Council?
Councillor Hamann: Good point.
Neo: Why don't you tell me what's on your mind, Councillor?
Councillor Hamann: There is so much in this world that I do not understand. See that machine? It has something to do with recycling our water supply. I have absolutely no idea how it works. But I do understand the reason for it to work. I have absolutely no idea how you are able to do some of the things you do, but I believe there's a reason for that as well. I only hope we understand that reason before it's too late.

Πολλοί διαμαρτύρονται ότι οι σκηνές στη Zion ήταν πολλές, μα πώς υποτίθεται ότι θα νοιαστούμε για το τι πρόκειται να συμβεί σε αυτό το μέρος αν δεν το γνωρίσουμε λίγο από κοντά ; αν δεν δούμε τους ανθρώπους που ζουν εκεί ; αν δεν δούμε αυτούς για τους οποίους αγωνίζονται οι ήρωες τις ιστορίας ;
Άλλες άδικες κριτικές σε αυτό το σημείο της ταινίας, ο λόγος του Μορφέα προς τους κατοίκους της Zion, ο χορός μετά και η σκηνή Sex.
Ναι, ο λόγος του Μορφέα ήταν πομπώδης και μεγαλοπρεπής για ένα λόγο, έχουμε έναν άνθρωπο που σε αυτό το σημείο αποτελεί πια την προσωποποίηση της τυφλής και απόλυτης πίστης. ΠΙΣΤΕΥΕΙ πραγματικά στην προφητεία και μπορεί να πει με ειλικρίνεια μπροστά σε χιλιάδες ανθρώπους ότι ΔΕΝ ΦΟΒΑΤΑΙ, γιατί πιστεύει. Και σε όλη τη διάρκεια της ταινίας βλέπουμε αυτή την πίστη να κλονίζεται σιγά σιγά, ώσπου καταρρέει στο τέλος.
Ο χορός δείχνει την διαφορά ανθρώπων και μηχανών, οι άνθρωποι ετοιμάζονται για την τελευταία μάχη και γιορτάζουν αυτό που τους κάνει ανθρώπους, το συναίσθημα και την ψυχή πάνω από την ψυχρή και υπολογιστική λογική…
Η σκηνή του σεξ, η αγάπη είναι αυτό που διαφοροποιεί τον Neo από τους άλλους «εκλεκτούς», η αγάπη για ένα άνθρωπο, συγκεκριμένη αγάπη, όχι απλά συμπάθεια προς το ανθρώπινο είδος και εμμ αν δεν σας αρέσει το σεξ έχετε κάποιο πρόβλημα :)

Όταν συναντάμε την Oracle αυτά που λέγονται είναι πολύ μπερδεμένα και διφορούμενα, όπως και την πρώτη φορά, το πρόβλημα είναι όμως πως του λέει πως οι αποφάσεις έχουν ήδη ληφθεί, το μόνο που μας μένει να κάνουμε είναι να καταλάβουμε γιατί τις πήραμε…Αυτό όμως δεν σημαίνει πως η επιλογές είναι μια ψευδαίσθηση ; Πως ουσιαστικά, μας τίθενται επιλογές που έχουν μόνο μια λογική έκβαση ; Επομένως δεν είμαστε σκλάβοι της αιτιότητας ; Μα αυτό λέει ο Merovingian…
Όμως η Oracle [Α.Ι] είναι ένας ακόμη μηχανισμός ελέγχου, σκοπός της είναι να οδηγήσει τον εκλεκτό στην «πηγή» για να διαιωνίζεται ο κύκλος του Matrix….
Πώς φαινομενικά ξέρει τα πάντα ; Πως είναι σίγουρη για τις επιλογές του Νeo; Μα γιατί έχουν ξαναγίνει στο παρελθόν 5 φορές…Έχουν γίνει από τους άλλους «One», που έπεσαν θύματα τις αιτιότητας και των «προαποφασισμένων» από τα γεγονότα επιλογών ή μήπως συμβαίνει κάτι άλλο;
Ο Merovingian [Α.Ι] πιστεύει στη αιτιότητα και λέει ότι ουσιαστικά η μόνη δύναμη είναι η γνώση της αιτίας, άμα γνωρίζεις την αιτία του αποτελέσματος τότε έχεις τη δύναμη να το αλλάξεις [εδώ μπορούμε να εισάγουμε σχόλια κριτικών ΰ ψευτοφιλοσοφίες, συζητήσεις που τραβάνε πολύ, μπλα μπλα, κρίμα που αυτές οι απόψεις κάθε άλλο παρά ψεύτικες φιλοσοφίες είναι (Πλάτωνας, Νίτσε, Κιγκεργκαντ) και μάλιστα είναι όχι μόνο ενδιαφέρουσες από μόνες τους αλλά προωθούν την ιστορία και αρχίζουμε να βλέπουμε επίπεδα ελέγχου και παραπλάνησης που δεν διανοούμασταν από το πρώτο μέρος ότι υπάρχουν…], αυτό όμως δεν το γνωρίζουν οι ήρωες μας και έτσι είναι απλά πιόνια ενός μεγαλύτερου σχεδίου

The Oracle: Well, come on. I ain't gonna bite ya. Come around here, and let me have a look at ya. My goodness, look at you! You turned out all right, didn't you? How do you feel?
Neo: I, uh...
The Oracle: I know you're not sleeping. We'll get to that. Why don't you come and have a sit this time?
Neo: Maybe I'll stand.
The Oracle: Well, suit yourself.
Neo: I felt like sitting.
The Oracle: I know. So. Let's get the obvious stuff out of the way.
Neo: You're not human, are you?
The Oracle: Well it's tough to get any more obvious than that.
Neo: If I had to guess, I'd say you're a program from the machine world. So is he.
The Oracle: So far, so good.
Neo: But if that's true, that can mean you are a part of this system, another kind of control.
The Oracle: Keep going.
Neo: I suppose the most obvious question is, how can I trust you?
The Oracle: Bingo! It is a pickle, no doubt about it. The bad news is there's no way if you can really know whether I'm here to help you or not. So it's really up to you. You just have to make up your own damn mind to either accept what I'm going to tell you, or reject it. Candy?
Neo: D'you already know if I'm going to take it?
The Oracle: Wouldn't be much of an Oracle if I didn't.
Neo: But if you already know, how can I make a choice?
The Oracle: Because you didn't come here to make the choice, you've already made it. You're here to try to understand why you made it. I thought you'd have figured that out by now.
Neo: Why are you here?
The Oracle: Same reason. I love candy.
Neo: But why help us?
The Oracle: We're all here to do what we're all here to do. I'm interested in one thing, Neo, the future. And believe me, I know - the only way to get there is together.
Neo: Are there other programs like you?
The Oracle: Oh, well, not like me. But... Look, see those birds? At some point a program was written to govern them. A program was written to watch over the trees, and the wind, the sunrise, and sunset. There are programs running all over the place. The ones doing their job, doing what they were meant to do, are invisible. You'd never even know they were here. But the other ones, well, we hear about them all the time.
Neo: I've never heard of them.
The Oracle: Of course you have. Every time you've heard someone say they saw a ghost, or an angel. Every story you've ever heard about vampires, werewolves, or aliens is the system assimilating some program that's doing something they're not supposed to be doing.
Neo: Programs hacking programs. Why?
The Oracle: They have their reasons, but usually a program chooses exile when it faces deletion.
Neo: And why would a program be deleted?
The Oracle: Maybe it breaks down. Maybe a better program is created to replace it - happens all the time, and when it does, a program can either choose to hide here, or return to The Source.
Neo: The machine mainframe?
The Oracle: Yes. Where you must go. Where the path of The One ends. You've seen it, in your dreams, haven't you? The door made of light?
Neo: [nods]
The Oracle: What happens when you go through the door?
Neo: I see Trinity, and something happens, something bad. She starts to fall, and then I wake up.
The Oracle: Do you see her die?
Neo: No.
The Oracle: You have the sight now, Neo. You are looking at the world without time.
Neo: Then why can't I see what happens to her?
The Oracle: We can never see past the choices we don't understand.
Neo: Are you saying I have to choose whether Trinity lives or dies?
The Oracle: No. You've already made the choice, now you have to understand it.
Neo: No, I can't do that. I won't.
The Oracle: You have to.
Neo: Why?
The Oracle: Because you're The One.
Neo: What if I can't? What happens if I fail?
The Oracle: Then Zion will fall. Our time is up. Listen to me, Neo. You can save Zion if you reach The Source, but to do that you will need the Keymaker.
Neo: The Keymaker?
The Oracle: Yes, he disappeared some time ago. We did not know what happened to him until now. He's being held prisoner by a very dangerous program, one of the oldest of us. He is called the Merovingian, and he will not let him go willingly.
Neo: What does he want?
The Oracle: What do all men with power want? More power.
The Oracle: Be there, at that exact time, and you will have a chance.
Seraph: We must go.
The Oracle: Seems like every time we meet I've got nothing but bad news. I'm sorry about that, I surely am. But for what it's worth, you've made a believer out of me. Good luck, kiddo.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------

Merovingian: Aha, here he is at last. Neo, the One himself, right? And the legendary Morpheus. And Trinity of course, si belle qu'elle me fait souffrir. I have heard so much, you honour me. Please, sit, join us. This is my wife, Persephone. Something to eat? Drink? Hmm... of course, such things are contrivances like so much here. For the sake of appearances.
Neo: No, thank you.
Merovingian: Yes, of course, who has time? Who has time? But then if we do not ever take time, how can we ever have time? Chβteau Haut-Brion 1959, magnificent wine, I love French wine, like I love the French language. I have sampled every language, French is my favourite - fantastic language, especially to curse with. Nom de Dieu de putain de bordel de merde de saloperies de connards d'enculιs de ta mθre. You see, it's like wiping your arse with silk, I love it.
Morpheus: You know why we are here.
Merovingian: Hmph... I am a trafficker of information, I know everything I can. The question is, do you know why you are here?
Morpheus: We are looking for the Keymaker.
Merovingian: Oh yes, it is true. The Keymaker, of course. But this is not a reason, this is not a `why.' The Keymaker himself, his very nature, is means, it is not an end, and so, to look for him is to be looking for a means to do... what?
Neo: You know the answer to that question.
Merovingian: But do you? You think you do but you do not. You are here because you were sent here, you were told to come here and you obeyed. [Laughs] It is, of course, the way of all things. You see, there is only one constant, one universal, it is the only real truth: causality. Action. Reaction. Cause and effect.
Morpheus: Everything begins with choice.
Merovingian: No. Wrong. Choice is an illusion, created between those with power, and those without. Look there, at that woman. My God, just look at her. Affecting everyone around her, so obvious, so bourgeois, so boring. But wait... Watch - you see, I have sent her dessert, a very special dessert. I wrote it myself. It starts so simply, each line of the program creating a new effect, just like poetry. First, a rush... heat... her heart flutters. You can see it, Neo, yes? She does not understand why - is it the wine? No. What is it then, what is the reason? And soon it does not matter, soon the why and the reason are gone, and all that matters is the feeling itself. This is the nature of the universe. We struggle against it, we fight to deny it, but it is of course pretense, it is a lie. Beneath our poised appearance, the truth is we are completely out of control. Causality. There is no escape from it, we are forever slaves to it. Our only hope, our only peace is to understand it, to understand the `why.' `Why' is what separates us from them, you from me. `Why' is the only real social power, without it you are powerless. And this is how you come to me, without `why,' without power. Another link in the chain. But fear not, since I have seen how good you are at following orders, I will tell you what to do next. Run back, and give the fortune teller this message: Her time is almost up. Now I have some real business to do, I will say adieu and goodbye.
Neo: This isn't over.
Merovingian: Oh yes, it is. The Keymaker is mine and I see no reason why I should give him up. No reason at all.
Persephone: Where are you going?
Merovingian: Please, ma chιrie, I've told you, we are all victims of causality. I drink too much wine, I must take a piss. Cause and effect. Au revoir.

Και ήδη βλέπουμε, κατά τους κριτικούς, πόσο τρύπιο είναι το σενάριο…ναι…μάλιστα…όπως θέλετε, ήδη αρχίζουμε να αμφιβάλουμε για το πόσο αληθινή είναι η προφητεία και το πραγματικό ρόλο του «εκλεκτού» και ήδη αρχίζουν να προδιαγράφονται γεγονότα που θα αποκαλυφθούν προφανώς στο τελευταίο μέρος, αλλά μάλλον πρέπει να είμαι βλάκας, δεν μπορεί αυτές οι «ψευτοφιλοσοφίες» να έχουν σχέση με την πλοκή, όχι…γιατί ; ΜΑ ΓΙΑΤΙ ΕΤΣΙ ΛΕΝΕ ΟΙ ΚΡΙΤΙΚΟΙ-και όσοι δεν κατάλαβαν τίποτα- [μήπως το λέει και ο Μπάμπης ο Σουγιάς ;) ]

Τελικά φτάνουμε στον Αρχιτέκτονα, που είναι το Highlight της ταινίας για εμένα. Μια εντυπωσιακή λεπτομέρεια είναι να προσέξει κανείς τον τρόπο που μιλάει, στεγνά, ψυχρά με πολύπλοκες φράσεις και προτάσεις, δεν σταματάει ούτε δευτερόλεπτο να σκεφτεί, δεν αμφιβάλει, ξέρει τι λέει [ή τι θέλει να πει] και απλά τα αρθρώνει, σαν μια μηχανή

Architect: Hello, Neo.
Neo: Who are you?
Architect: I am the Architect. I created the Matrix. I've been waiting for you.
You have many questions, and though the process has altered your consciousness, you remain irrevocably human. Ergo some of my answers you will understand, and some of them you will not. Concordantly, while your first question may be the most pertinent, you may or may not realize it is also the most irrelevant.
Neo: Why am I here?
Architect: Your life is the sum of a remainder of an unbalanced equation inherent to the programming of the Matrix. You are the eventuallity of an anomaly, which, despite my sincerest efforts, I have been unable to eliminate from what is otherwise a harmony of mathematical precision. While it remains a burden assiduously avoided, it is not unexpected, and thus not beyond a measure of control. Which has led you, inexorably... here.
Neo: You haven't answered my question.
Architect: Quite right. Interesting. That was quicker than the others.
TV Neos: Others? How many others? What others? Answer my question!
Architect: The Matrix is older than you know. I prefer counting from the emergence of one integral anomaly to the emergence of the next, in which case this is the 6th version.
TV Neos: 5 `One's before me? 4 3 2 What are you talking about?
Neo: There are only two possible explanations, either no one told me, or no one knows.
Architect: Precisely. As you are undoubtedly gathering, the anomaly is systemic - creating fluctuations in even the most simplistic equations.
TV Neos: You can't contol me! I'm gonna smash you to bits! I'll fuckin' kill you!
Neo: Choice. The problem is choice.
Architect: The first Matrix I designed was quite naturally perfect, it was a work of art - flawless, sublime. A triumph equalled only by its monumental failure. The inevitability of its doom is apparent to me now as a consequence of the imperfection inherent in every human being. Thus, I redesigned it based on your history to more accurately reflect the varying grotesqueries of your nature. However, I was again frustrated by failure. I have since come to understand that the answer eluded me because it required a lesser mind, or perhaps a mind less bound by the parameters of perfection. Thus the answer was stumbled upon by another - an intuitive program, initially created to investigate certain aspects of the human psyche. If I am the father of the matrix, she would undoubtedly be its mother.
Neo: The Oracle.
Architect: Please. As I was saying, she stumbled upon a solution whereby nearly 99% of all test subjects accepted the program, as long as they were given a choice, even if they were only aware of the choice at a near unconscious level. While this answer functioned, it was obviously fundamentally flawed, thus creating the otherwise contradictory systemic anomaly, that if left unchecked might threaten the system itself. Ergo those that refused the program, while a minority, if unchecked, would constitute an escalating probablility of disaster.
Neo: This is about Zion.
Architect: You are here because Zion is about to be destroyed - its every living inhabitant terminated, its entire existence eradicated.
Neo: Bullshit.
TV Neos: Bullshit!
Architect: Denial is the most predictable of all human responses, but rest assured, this will be the sixth time we have destroyed it, and we have become exceedingly efficient at it.
Architect: The function of the One is now to return to the Source, allowing a temporary dissemination of the code you carry, reinserting the prime program. After which, you will be required to select from the Matrix 23 individuals - 16 female, 7 male - to rebuild Zion. Failure to comply with this process will result in a cataclysmic system crash, killing everyone connected to the Matrix, which, coupled with the extermination of Zion, will ultimately result in the extinction of the entire human race.
Neo: You won't let it happen. You can't. You need human beings to survive.
Architect: There are levels of survival we are prepared to accept. However, the relevant issue is whether or not you are ready to accept the responsibility of the death of every human being on this world. It is interesting, reading your reactions. Your 5 predecessors were, by design, based on a similar predication - a contingent affirmation that was meant to create a profound attachment to the rest of your species, facilitating the function of the One. While the others experienced this in a very general way, your experience is far more specific - vis a vis love.
Neo: Trinity.
Architect: Apropos, she entered the Matrix to save your life, at the cost of her own.
Neo: No.
Architect: Which brings us at last to the moment of truth, wherein the fundamental flaw is ultimately expressed, and the anomaly revealed as both beginning and end. There are two doors. The door to your right leads to the Source, and the salvation of Zion. The door to your left leads back to the Matrix, to her and to the end of your species. As you adequately put, the problem is choice. But we already know what you are going to do, don't we? Already, I can see the chain reaction - the chemical precursors that signal the onset of an emotion, designed specifically to overwhelm logic and reason - an emotion that is already blinding you from the simple and obvious truth. She is going to die, and there is nothing you can do to stop it.
Architect: Hope. It is the quintessential human delusion, simultaneously the source of your greatest strength and your greatest weakness.
Neo: If I were you, I would hope that we don't meet again.
Architect: We won't.

Εδώ λοιπόν έχουμε την ΑΝΑΤΡΟΠΗ, δεν έχω ακόμη καταλήξει σε μια ιδέα για το ακριβώς είναι ο «εκλεκτός» αλλά βασικά αν δεχτούμε τι λέει ο Αρχιτέκτονας τότε το πρόβλημα του Matrix [που το έλυσε η Oracle ή κάποια άλλη ΑΙ ;] ήταν ότι οι άνθρωποι θέλανε να αισθάνονται ότι έχουν επιλογές, έστω και αν αυτές οι επιλογές κυβερνούνταν από την αρχή της αιτιότητας. Κάποιοι όμως δεν δέχονταν υποσυνείδητα αυτή την ψεύτικη πραγματικότητα και ξυπνούσαν. Σε τακτά διαστήματα αυτή η ανωμαλία εκδηλωνόταν με ακραίο τρόπο σε ένα άτομο, που μπορούσε να ελέγξει σχεδόν πλήρως αυτή την πραγματικότητα. Η εμφάνιση μιας τέτοιας ανωμαλίας ήταν αναμενόμενη [εξάλλου σύμφωνα με τη θεωρία της Εντροπίας κάθε δομημένο σύστημα εμφανίζει τάσεις χαοτικής συμπεριφοράς και σύμφωνα με τον Heisenberg (αρχή της αβεβαιότητας) στην κβαντική μηχανική, κάθε σύστημα αναγκάζεται να ενσωματώσει κάποιον παράγοντα που δεν μπορεί να προβλέψει ή να ελέγξει απόλυτα. Αυτό γιατί στις εξισώσεις της προκύπτουν συνεχώς μικρά σφάλματα, που βαθμιαία οδηγούν σε πλήρη αδυναμία πρόβλεψης του αποτελέσματος, τα οποία και προσπαθεί να κρύψει με ένα σύνολο ελέγχων και συμβιβασμών - Και άλλες μπούρδες από τους Watcowski ;-μπα ο ίδιος ο Αϊνστάιν έβαλε μια σταθερά στις εξισώσεις του…αλλά είπαμε, το Reloaded είναι μια σεναριακή τρύπα, σωστά; ;) ] και έτσι δημιουργήθηκε ένα ολόκληρο σύστημα ελέγχου γύρω από αυτή την ανωμαλία. Η Zion είναι το μέρος [προφανώς κατασκευασμένο από τις ίδιες τις μηχανές] όπου τα άτομα που δεν δέχονται το σύστημα μπορούν να συγκεντρωθούν και να ελέγχονται εξ’ αποστάσεως, ενώ κάνουν τη «βρομοδουλειά» της αναζήτησης του «εκλεκτού σφάλματος», στηριζόμενοι στην «προφητεία» [και άλλος ένας έλεγχος] και voila η τελευταία ΕΛΕΥΘΕΡΗ ανθρώπινη πόλη είναι ένας ακόμη μηχανισμός ελέγχου ! C.O.N.T.R.O.L
Ως εδώ καλά, αυτό όμως που δεν είναι ξεκάθαρο και δεν θα είναι μέχρι την επόμενη ταινία είναι τι ακριβώς είναι ο ένας ; πώς ο κώδικας που κουβαλάει μπορεί να αποκαταστήσει το Matrix ; Μήπως το αίσθημα της ηθελημένης επιλογής να το δεχτεί [μπαίνοντας στην πηγή] «αναπαράγεται» σε όσους είναι συνδεδεμένοι με αυτό και έτσι η τάση για να «ξυπνήσουν» καταπνίγεται για μεγάλο διάστημα ; Ναι αλλά τότε γιατί απλά δεν αναπαράγουν τον κώδικα τον προηγούμενων «εκλεκτών» ; Αυτός ο «εκλεκτός» είναι διαφορετικός, νοιώθει πραγματική αγάπη και αυτό θα παίξει ρόλο, όμως αναρωτιέμαι πόσο βαθιά φτάνει το σύστημα ελέγχου ; Μήπως οι «εκλεκτοί» είναι Α.Ι ενσωματωμένη σε ένα ανθρώπινο σώμα με σκοπό την καλύτερη κατανόηση των ανθρώπων από τις μηχανές ; μήπως αυτό που επιδιώκουν είναι η συμβίωση ; Μήπως χωρίς να το ξέρουν ο Neo είναι συγχώνευση AI και ανθρώπου ; [γι’ αυτό και οι μεγάλες του ικανότητες] Ο Smith τι ρόλο παίζει ; μήπως τελικά αυτός είναι η μεγάλη ανωμαλία στο Matrix 5.0 ; Ερωτήσεις και μόνο υποθέσεις για απαντήσεις…
Τώρα που το σκέφτομαι, πως γίνεται και έχω τόσες ερωτήσεις και περιμένω τόσες απαντήσεις [με μεγάλο ενδιαφέρον] από μια ταινία που είναι σαφώς κατώτερη της προηγούμενης [που ουσιαστικά απαντούσε στα βασικά ερωτήματα που έθετε, αν και όχι με την πλήρη αλήθεια], δεν έχει σενάριο και έχει ηλίθια πλοκή ;…[κριτικός speaking]…μπα μάλλον παραληρώ, λέτε να είδα άλλη ταινία ή μήπως την είδα χωρίς να είμαι προκατειλημμένος να τη θάψω γιατί θα κάνει μεγάλες εισπράξεις ; [και ότι πουλάει δεν πρέπει σύμφωνα με τον κανόνα Νο.1 του αυτόκλητου κουλτουριάρη κριτικού να είναι καλό] μήπως γιατί την είδα χωρίς να θέλω να επιβεβαιώσω τον εαυτό μου όταν περίμενα να είναι ένα ακόμη μέτριο sequel ;[και επομένως να τη βλέπω για να βρω -κατά την άποψη μου πάντα- λάθη] Μήπως γιατί πρόσεχα τι λένε ; Και τέλος μήπως γιατί δεν είχα διαβάσει όλες τις κριτικές που τη θάβανε και ήθελα να είμαι και εγώ έξυπνος βλέποντας λάθη και γκρινιάζοντας για κάτι που στο κάτω κάτω είναι απλά μια μορφή διασκέδασης ; Καμιά φορά αναρωτιέμαι αν βλέπουμε πια ταινίες για να ψυχαγωγηθούμε ή για να εντοπίσουμε λάθη στο μοντάζ ή να χρονομετρήσουμε πόση ώρα πηδιόντουσαν ο Neo και η Trinity…

Το Reloaded είναι μια εξαιρετική ταινία επιστημονικής φαντασίας /δράσης, που προχωράει και άλλο μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία, διασκεδάζει, σε κάνει να σκεφτείς και σου λέει με νόημα, How deep does the rabbit hole really goes ?
Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο. Για ένα φίλο αυτού του τρόπου σκέψης και αυτής της αισθητικής [υπέρ-COOL χαρακτήρες, anime δράση] το MATRIX είναι ότι καλύτερο έχει βγει τα τελευταία χρόνια από τη Δύση.

Lock: Goddamnit, Morpheus! Not everyone believes what you believe!
Morpheus: My beliefs do not require them to.

Συγκεκριμένες παρατηρήσεις στην κριτική του Gamelife------------------------------------------------------------

Παρακάτω είναι το email που είχα στείλει στο Gamelife.gr για την κριτική κονσέρβα που δημοσίευσε.
Φυσικά εξαιτίας της μεγάλης εκτήμησης που τρέφει προς τους αναγνώστες του όχι μόνο δεν μου απάντησαν ποτέ αλλά το mail που πήρα έλεγε ->
Subject: Δεν αναγνώστηκε: Σχόλια για την κριτική του Matrix Reloaded...
Κύριοι του Gamelife τουλάχιστον δοκιμάστε να διαβάζετε τα mail !!

«η αρχική σκηνή θυμίζει σε μεγάλο βαθμό την, κλασική πλέον, εισαγωγική του αρχικού, ενώ από την στιγμή που τα «γρανάζια» της υπόθεσης τίθενται σε κίνηση και ο βασικός σκοπός των χαρακτήρων αποσαφηνίζεται (δυστυχώς, αυτό δεν συμβαίνει παρά μετά τα πρώτα 30 λεπτά προβολής), η μία σκηνή δράσης διαδέχεται την άλλη με ελάχιστες – ουσιαστικά – παρενθέσεις. Και, κάπου εκεί, ο θεατής αρχίζει να συνειδητοποιεί τα πρώτα προβλήματα του Reloaded ως ταινία, τα οποία την ταλανίζουν από το πρώτο της τέταρτο μέχρι το τέλος, μην αφήνοντας μεγάλα περιθώρια για αριστουργηματική κινηματογραφία: το νέο The Matrix φαίνεται να έχει εξ αρχής δημιουργηθεί όχι «για να πει μια ιστορία» - όπως οι καλύτερες ταινίες στην ιστορία της τέχνης – αλλά ουσιαστικά για να αναδείξει συγκεκριμένες σκηνές και στοιχεία, που μόνο ως... δικαιολογία χρησιμοποιούν την υπόθεση (μερικές φορές μάλιστα, με τρόπο κακό)»

Όσον αφορά το θέμα της ιστορίας και του σεναρίου απάντησα αναλυτικά παραπάνω, όμως οι ανακρίβειες στην κριτική σας συνεχίζονται.

Έχω την εντύπωση, πως ο κεντρικός σκοπός της ιστορίας είναι η σωτηρία της Ζion και αν δεν κάνω λάθος ο κίνδυνος που διατρέχει και επομένως ο σκοπός για τον οποίο αγωνίζονται οι πρωταγωνιστές αποκαλύπτεται από την Νιόβη στα πρώτα 10 λεπτά της ταινίας. [Η συνάντηση των πληρωμάτων στους υπονόμους του Matrix και τα στοιχεία που συνέλεξε το πλήρωμα του Όσιρη]

«Το Gamelife μπορεί να φανταστεί τους παραγωγούς της Warner να έχουν μπροστά τους στο meeting room μία σχετική... λίστα, σημειώνοντας με ένα tick αν... έχουν ξεχάσει κάποιο συστατικό: Εντυπωσιακά εφέ, tick. Χορογραφημένες σκηνές καράτε, tick. Ιστορία αγάπης διανθισμένη με το σχετικό σεξ, tick. Δόσεις cyber φιλοσοφίας για σοφιστικέ αίσθηση, tick. Συναρπαστικές σκηνές καταδίωξης, tick. Cool γυαλιά, δερμάτινα, όπλα (ακόμη και... σαϊ), αυτοκίνητα και μοτοσυκλέτες, tick. Η... λίστα συνεχίζεται, αλλά πιστεύουμε ότι το νόημα είναι προφανές: το Reloaded αποτελεί αυτό που χαρακτηρίζεται στους δημοσιογραφικούς κύκλους ως «marketing movie», μία ταινία δηλαδή που επιδιώκει να εκμεταλλευτεί δημοφιλή και εμπορικά επιτυχή στοιχεία, χωρίς να έχει ουσιαστικά φροντίσει να τα ενσωματώσει σε ένα ανάλογα θελκτικό σενάριο. Το αποτέλεσμα είναι καθαρά... αμερικανικής υφής: εντυπωσιακό σε σημεία, απογοητευτικό σε άλλα, σε κάθε περίπτωση ωστόσο επιφανειακό, στερούμενο ροής και συνάφειας και, τελικά, απλώς αναλώσιμο προϊόν και όχι δείγμα τέχνης – το οποίο μπορεί κανείς να πει για πάρα πολλές παραγωγές πια, αλλά δεν θα έπρεπε να μπορεί να πει με τόση ευκολία για την ταινία που διαδέχεται μία από τις πιο σημαντικές κινηματογραφικές στιγμές της περασμένης δεκαετίας»

Με εκπλήσσεται πραγματικά με τα σχόλια σας ! Εντάξει αν δεν σας αρέσει αυτού του είδους η αισθητική και φιλοσοφία κανένα πρόβλημα, αλλά για κάποιον που τονίζει πόσο αριστουργηματικό ήταν το The Matrix τα σχόλια σας μου φαίνονται άκρως υποκριτικά. Όλα όσα ειρωνικά αναφέρετε υπάρχουν σαφώς στη πρώτη ταινία [εκτός από καταδίωξη με αυτοκίνητα]. Μου φαίνεται ότι απλά προσπαθείτε να δείξετε μια ανωτερότητα, μια κουλτούρα, με αντιφατικά όμως σχόλια. Όταν το 1999 είδατε τις σκηνές με το εφέ Bullet Time στην πρώτη ταινία δεν φαίνεται να ενοχληθήκατε ιδιαίτερα. Και όμως και αυτό ήταν ένα εντυπωσιακό εφέ που σύμφωνα με την λογική σας δεν εξυπηρετεί απολύτως κανένα σκοπό. Επίσης δεν σχολιάζετε τις σκηνές στην είσοδο του κυβερνητικού κτηρίου που τα κάνανε γης μαδιάμ, τς τς τα αμερικάνικα κλισέ…

Για εμένα αυτές οι σκηνές είναι ένας λόγος που αγαπάω αυτή την ταινία, όμως εσείς φαίνεται να ξεχνάτε τις παρόμοιες που υπήρχαν στην πρώτη και απλά έχετε μια εικόνα της «άρτιας» ταινίας χωρίς κλισέ…Το αστείο είναι πως η πρώτη ταινία είναι αυτή με την πιο τυπική εξέλιξη της ιστορίας και των χαρακτήρων και όχι η δεύτερη…

«Σε μία ταινία που έχει ούτως ή άλλως χαρακτηριστεί για κοινό άνω των 18, έπρεπε, για παράδειγμα, να έχουμε ένα... γελοίο sidekick, ελάχιστα πιο σοβαρό από τον Jar Jar, για να... μας ανακουφίζει από την ένταση...; Έπρεπε να έχουμε ομιλίες και κυρήγματα... προεδρικού στυλ ή... σεξουαλικές εμμονές χωρίς λειτουργία στο σενάριο; Ο σκοτεινός, σκληρός κόσμος του The Matrix δεν χρειαζόταν τίποτε απ’ όλα αυτά – ένας λόγος παραπάνω να ενοχλούν, λοιπόν, όλους όσους περίμεναν το Reloaded να παραμείνει πιστό στον προκάτοχό του. Για να μην αναφερθούμε στις «βολικές» ανατροπές του σεναρίου, που κατά βάση αντιτίθενται με τους νόμους του Matrix universe που οι ίδιοι οι Wackowski έχουν θέσει... Θα μπορούσαμε, διακινδυνεύοντας αρκετά spoilers, βέβαια, να δώσουμε πολλά παραδείγματα για όλα αυτά, όμως πιστεύουμε ότι δεν θα διαφύγουν ούτως ή άλλως της προσοχής κανενός θεατή, οπότε...»

Καταρχήν εντάξει το πιάσαμε το υπονοούμενο ξέρετε καλά αγγλικά, μπορείτε μήπως να γράφετε τις αντίστοιχες λέξεις στα ελληνικά ;

Για πoιό γελοίο sidekick [σύντροφο] μιλάμε ακριβώς ;

Και οι Watchowski έχουν ένα ιδιαίτερο χιούμορ…Θυμάστε την σκηνή στην πρώτη ταινία που ο διευθυντής του Neo τον κατσαδιάζει που άργησε ; Θυμάστε τους καθαριστές έξω από το παράθυρο και τον τσιριχτό ήχο του υαλοκαθαριστή ; Θυμάστε πως στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα για τα άλματα ο Neo έπεσε σαν το Coyote και έκανε γκελ στην άσφαλτο ; Ναι ο σκοτεινός, σκληρός κόσμος του Matrix δεν χρειάζεται τέτοιες στιγμές χαλάρωσης ή χιούμορ…

Όσο για τις "βολικές" ανατροπές [που σχολίασα παραπάνω] ναι σας παρακαλώ δώστε μου συγκεκριμένα παραδείγματα. γιατί με αυτή τη λογική όλες οι ανατροπές σε οποιαδήποτε ιστορία είναι φτηνές και βολικές.

«Εξαίρεση, όσον αφορά την ποιότητα, η περίφημη σκηνή με τους... 100 Mister Smith, η οποία απλώς αποτυγχάνει να συνδυάσει πειστικά πραγματικό footage και 3D γραφικά (όχι, αγαπητοί Wackowski, επιταχύνοντας απλώς τα animation frames σε μία κακοσχεδιασμένη κίνηση, δεν κρύβετε τον αδέξιο τρόπο της κίνησης αυτής)»

Αν και τα CGI σε αυτή τη σκηνή δεν ήταν τέλεια, (προσωπικά δεν έχω δει τέλεια CGI και δεν έβλεπα τη σκηνή για να δω αν κάποιο πολύγωνο δεν είναι στη θέση του- αν και αν δείτε τα γυρίσματα της σκηνής όλες, μα όλες, οι κινήσεις ακόμη και το "ελικοπτεράκι" έγιναν με τη χρήση motion capture-) ο σκοπός της εκτεταμένης χρήσης τους στο Burly Brawl ήταν η χρήση μιας εικονικής κάμερας. Υπάρχουν σκηνές, όπου ενώ η κάμερα κινείται σε ελλειπτικές τροχιές ή κινείται πάνω, γύρω ή και ανάμεσα από τους χαρακτήρες, η δράση που μας παρουσιάζει αλλάζει ταχύτητα από αργή κίνηση, σε πλήρη παύση, σε γρήγορη κίνηση, σε κανονική…Αν εσείς μπορείτε να σκεφτείτε κάποιον άλλο πρακτικό τρόπο για να υλοποιήσετε τέτοιες κινηματογραφικές λήψεις, με μια φυσική κάμερα, τότε αδικήστε στην τρέχουσα εργασία σας.

Οι Wachowski δεν είναι φανατικοί υπέρμαχοι των CGI, όπως ο Lucas. Δεν τα χρησιμοποιούν χωρίς λόγο, ότι μπορεί να γίνει με πρακτικά εφέ το κάνουν με πρακτικά εφέ [σκηνή καταδίωξης], αν όμως αυτό που θέλουν είναι αδύνατο πρακτικά να γίνει με φυσικά μέσα τότε η λύση είναι τα CGI. Αν είχατε δει πως γύρισαν τις σκηνές bullet time στην πρώτη ταινία τότε θα καταλαβαίνατε ότι ήταν αδύνατο να χρησιμοποιήσουν εκείνες τις τεχνικές στο Burly Brawl.

«Η φωτογραφία είναι περιορισμένη σε λειτουργία στο Reloaded, αλλά και όπου υπάρχει (π.χ. στους εσωτερικούς χώρους της Zion) δεν είναι παρά κοινότυπη. Η μουσική που συνοδεύει τις περισσότερες σκηνές – παρά το γεγονός ότι υπογράφεται από καλλιτέχνες όπως οι Paul Oakenfold, Fluke, Rage Against The Machine και Juno Reactor – είναι επίσης απρόσωπη και απλώς λειτουργική, τίποτε περισσότερο. Τα σκηνικά και τα κοστούμια «μιλούν», θεωρούμε, από μόνα τους: το 80% των πρώτων είναι CG generated και όχι ιδιαίτερα εντυπωσιακά, ενώ τα κοστούμια προσπαθούν ακόμη πιο εύγλωττα απ’ ότι στο αρχικό The Matrix να πείσουν ότι τα φουτουριστικά γυαλιά και τα δερμάτινα ρούχα είναι ο... μόνος τρόπος να δείχνει κανείς cool. Όπως και σε πολλά άλλα πράγματα, και εδώ η υπερβολή ενοχλεί...»

Και άλλες υπερβολές και ανακρίβειες…

Η φωτογραφία ακολουθεί στο ίδιο μοτίβο με την πρώτη ταινία. Ο Κόσμος του Matrix έχει μια πράσινη χροιά και ο ουρανός δεν είναι ποτέ γαλάζιος αλλά γκρι, για να δείξει πως κάτι δεν είναι ακριβώς σωστό με αυτό τον κόσμο, ο πραγματικός κόσμος έχει μια μπλε απόχρωση για να δείξουν ότι είναι ψυχρός και οι σκηνές στη Ζίον πιο θερμά χρώματα για να μεταδώσουν την αίσθηση του οικείου. Η επεξεργασία που περνάει κάθε καρέ δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση και αντίστοιχες τεχνικές φαίνεται να σας εντυπωσίασαν στην κριτική σας για το Minority Report. Ο χαρακτηρισμός κοινότυπη δεν λέει απολύτως τίποτα, τι ακριβώς εννοείτε ;

Για την μουσική, περί ορέξεως…

Τα σκηνικά ; 80% CGI ; αλήθεια από πού παίρνετε αυτά τα νούμερα ; Μήπως μπερδευτήκατε με το Star Wars ; [αν και εκεί είναι σχεδόν 99% CGI :) ]Τα 180 σκηνικά από το Art Department [αφού σας αρέσουν οι αγγλικοί όροι] δεν μου φάνηκαν CGI. Με εξαίρεση τη Ζion [στις πανοραμικές σκηνές] και τα τούνελ, κανένα άλλο σκηνικό δεν είναι πλήρως CGI. Τώρα αν μιλάτε για τις σύνθετες [composite] σκηνές τι να πω…όλες οι ταινίες του είδους υπόκεινται ψηφιακή επεξεργασία ακόμη και στα πρακτικά σκηνικά τους, δεν μπορούν να φτιαχτούν όλα εκτός και αν έχουν προϋπολογισμό [αχ συγνώμη budget] $1,000,000,000…

Τέλος για την ενδυμασία, σίγουρα είδατε την πρώτη ταινία ; και σας άρεσε ;

Δεν έχω κανένα πρόβλημα με το να εκφράζετε την άποψη σας, αυτό που με ενόχλησε ήταν ο (ειρωνικός) τόνος της άρθρου σας και ο απόλυτος τρόπος που κρίνετε διάφορα στοιχεία της ταινίας τα οποία προφανώς δεν είδαμε από την ίδια οπτική γωνία και για τα οποία παρουσίασα αναλυτικά τα δικά μου επιχειρήματα.

Ευχαριστώ για το χρόνο σας και μπορείτε να μου απαντήσετε με τον ίδιο τόνο :)

Εξάλου μιλάμε για το Internet, που ξέρετε μπορεί να είμαι και σκύλος :)

RaDiKaL